Reisverslag vader met dochters door West-Amerika

Heenreis

Toen we op 30 juni op de luchthaven van Zaventem toe kwamen, was het ondanks het vroege uur (7.15 u) reeds een ongelofelijke drukte. We dienden heel lang aan te schuiven vooraleer we konden inchecken bij United Airlines (mogelijk stonden we eerst in een verkeerde rij aan te schuiven, het was echt onduidelijk waar je moest starten met aanschuiven). Erna duurt het nog lang vooraleer we de douane gepasseerd waren wegens alle handelingen die gebeuren op de persoon en de handbagage.

Toegekomen in New York dienden we terug meer dan een uur aan te schuiven aan de douane + anderhalf uur aan de Customer Service van United Airlines omdat we onze aansluiting naar Las Vegas gemist hadden doordat ons vliegtuig in Brussel al 4 uur te laat was opgestegen.

Toen ik zei dat dit niet lukte voor ons omdat mijn dochters 15 en 16 zijn, kregen we een omboeking de dag later met een vliegtuig van Delta Airlines. We kregen nog een taxi-voucher, een voucher om iets te drinken op de andere luchthaven in New York (JFK) waar we moesten opstijgen de dag later, en de mededeling “NO HOTEL”.

Dankzij onze hulpvaardige taxichauffeur raakten we uiteindelijk in hotel Holiday Express voor een  onvoorziene one-night-over-stay. De dag later checkten we in bij Delta Airlines richting Las Vegas en kon onze reis echt beginnen.

Alvast in de stemming komen? Lees hier onze blog; leukste stops onderweg in West-Amerika.

Las Vegas

Eerst gingen we onze auto ophalen. Deze was echt de max: een Chevrolet Malibu! Ruim vanbinnen, voldoende groot voor 3 valiezen en handbagage. En zeer vlot om mee te rijden. Qua verbruik heb ik geen idee: ik heb de auto iedere avond volgetankt en ben nooit (ook onderweg niet, buiten de laatste dag) onder een halfvolle benzinetank gegaan. Veel tanken is echt aan te raden, want het aantal tankstations is beperkt, en je doet soms nogal wat afstand vooraleer je een nieuw tankstation tegen komt. Ook belangrijk: wanneer je met de auto een berg oprijdt, verbruikt de auto heel veel brandstof. Dit merkte ik toen we naar en in het Sequoia Park reden.

Las Vegas was de max om onze reis te starten: alles is daar groot, groter, grootst en overtreft de fantasie. Nadat we met hotel Luxor hadden kennis gemaakt, trokken we er direct op uit.

De Fountains of Bellagio waren heel mooi om te zien. Ook de dag later was een ritje op de achtbaan van Hotel New York New York een belevenis! Tussendoor aten we lekker en vrij goedkoop in een Panda Express (soort Aziatische McDonalds).

De dag later genoten we in de voormiddag van het zwembad van Luxor. In de namiddag startten we vooraan The Strip aan het Las Vegas Sign. Vervolgens namen we de lijnbus tot aan de Stratosphere Tower. Deze ligt niet aan The Strip en is qua wandelafstand wat ver. Keitof om vanop 300 meter hoogte The Strip te kunnen zien en alle hotels evenals de wijde omgeving. Even met de bus terug tot aan The Strip en de eerste keer gaan eten in het Hard Rock Café.

Flagstaff / Grand Canyon

Na Las Vegas gingen we naar Flagstaff.

Tof dat het hotel Little America vlak aan de afrit lag. Anderzijds misschien wat spijtig dat het hotel buiten het centrum van het stadje lag: we hadden graag even vertoefd in dit stadje om meer de sfeer te snuiven van het “gewone” Amerika.

De eerste dag daar brachten we een eerste bezoek aan de Grand Canyon. De auto kon op de parking blijven staan: de shuttlebus bracht ons bij verschillende uitkijkpunten. Goed dat we water kon tappen aan de toiletten aan het bezoekerscentrum, want het was ontzettend warm.

’s Avonds een onvoorziene topper: nog even een evenement bijgewoond voor de 4th of July. Toen we uit de boxen “Born in the USA” hoorden galmen of “Firework “ van Kate Perry waarin ze verwijst naar 4th of July, werd ons echt duidelijk hoe trots de Amerikanen zijn op hun land. Wie weet is dit iets om reizigers op te wijzen: als ze op 4 juli in de USA zijn, dat ze dan iets mee beleven van de festiviteiten.

De dag later dienen we eerst naar een “mobile clinic” te gaan omdat mijn jongste dochter iets in haar oog had. Ik diende eerst heel wat documenten in te vullen + 160 dollar te betalen (ook al had ik een reisverzekering via mijn MasterCard).

’s Avonds raakten we nog net op tijd aan de het bezoekerscentrum buiten de Grand Canyon voor de Sunset tour met Pink Jeep Tours. Dit was een afknapper: er stond een ontzettend lange file aan de ingang van het park. De chauffeur van de Jeep belde met zijn centrale en sprak over 2 soorten tegemoetkoming (dezelfde activiteit gratis herboeken of terugbetaling). We hebben de zonsondergang vanuit de Jeep meegemaakt en maar heel even de Grand Canyon gezien. Terug gekomen aan het centrum, kregen we te horen dat ons 50% van de betaalde som werd terug betaald. De sfeer werd grimmig omdat de deelnemers een hogere tegemoetkoming eisten. Het dreigde heel laat te worden want de verantwoordelijke werd erbij geroepen en deze diende van ver te komen. Dit was dus geen hoogtepunt. Ik was alleszins blij dat ik kon zeggen: “Ik vraag aan Travelnauts dit op te volgen”, want daar blijven kon enkel nog maar meer deze reisdag bederven.

6 juli reden we naar Palm Springs. Het hotel Hyatt Palm Springs lag vlak in de uitgaansbuurt. Nette kamer met alles voorzien, enkel gaf het raam uit op de grote hal en hing er een groot gordijn voor, wat minder was… Het hotel had wel een leuk zwembad en je kon er lekker ontbijten. Men bakte er ter plaatse je eitje met groenten die je zelf aanwees. Heel tof dat we ’s avonds nog even konden wandelen in de uitgaansbuurt en er iets eten en drinken. Heel veel geluk gehad: toen ik een grote pint bier dronk, bood ik mijn dochters aan om even te proeven (zoals ik wel vaker doe, in België is het niet ongewoon dat jongeren op 15 à 16 jaar al eens alcohol drinken). Mijn dochters zeiden: “Papa, niet doen, je riskeert in problemen te komen als iemand het ziet, want alcohol op jongere leeftijd is hier absoluut verboden!”.

Los Angeles

De dagen later waren toppers: Hotel Marina Del Ray Mariott in Los Angeles lag aan een baai met pleziervaartuigen en op wandelafstand van het strand. Je kon ook hier lekker ontbijten aan haalbare prijs. In de buurt van het hotel en richting strand waren verschillende eethuisjes waar je lekker en eenvoudig kon eten. We hebben er een sightseeing-rondrit gedaan met Surf City Tours. Een absolute aanrader, de gids gaf ons veel en duidelijke uitleg zowel in Los Angeles centrum als in Beverly Hills waar we huizen gingen spotten van de sterren.

De dag later bleek Universal Studio’s best haalbaar qua afstand met de auto. Dit is eveneens een aanrader: een mengeling van informatie (de gegidste treinrit doorheen de studio’s), infotainment (vb over trucjes die worden gebruikt bij het filmen) en entertainment (vb de rit doorheen het Harry Potter kasteel met heel veel bekende figuren).

Op de pier aan dit strand is zelfs een mini-pretpark. Kei-leuk om daar even een attractie mee te pikken en dan lekker te zonnen op het strand en even de beukende golven te trotseren.

Na een bezoek aan een grootstad was het terug de beurt aan de natuur. We logeerden in Wuksachi Lodge in Sequoia National Park. Groot voordeel: ’s morgens zat je direct in het park, je diende er geen extra rit meer naartoe te maken. Na alweer een lekker (en best democratisch geprijsd) ontbijt

(voor papa nog maar eens havermout) vergaapten we ons aan de Sequioabomen, de prachtige natuur en de megamooie landschappen. Een aanrader was hier de beklimming van Moro Rock, allez ja toch voor degene zonder hoogtevrees (papa bleef beneden wachten). We beleefden ook hier in het park vlakbij de lodge een onvoorzien mooi extra: een lokale medewerker nam degenen die hiertoe interesse hadden mee voor een vertelling over een schrijver / fotograaf die bekend was geworden door zijn foto’s en verhalen van Sequoia nog voor dit park erkend werd als Nationaal natuurpark. ’s Avonds konden we samen met deze verteller sterren kijken. Hij wist veel over sagen en legenden die hiermee te maken hadden.

Yosemite was als volgende park aan de beurt. We logeerden op de RVC Outdoor Camping Coursegold in de buurt van Yosemite Park. Toen we informeerden bij de receptie omtrent mogelijkheden om naar Yosemite te gaan, raadden ze ons heel erg ‘Discover Yosemite’ aan. Deze organisatie komt de toeristen ophalen in de camping en claimt dat je op 1 dag met de bus alle highlights bezoekt (onder meer doordat de bus op de buslanen mag rijden in het park en dus nergens tijd verliest). Jammer genoeg was de bus volzet toen we wilden boeken. Aan de receptie kregen we de raad met zonsopgang te vertrekken naar het park (dus reeds voor 6 u) omdat het park zo populair is, dat je vanaf 7u moet rondjes rijden op de parking in het park, om je auto kwijt te raken.

We vertrokken dus heel vroeg en waren na een half uur rijden aan de ingang van Yosemite. We konden zonder aanschuiven voorbij de ingang. Echter: vanaf de ingang was het nog zowat een uur rijden tot in de vallei. Het park zelf was schitterend: El Capitan, Half Dome, de watervallen, de mega-mooie uitzichten… Net zoals in Sequoia of de Grand Canyon moesten we niet te lang aanschuiven om toeristische informatie te krijgen en konden we ons met de shuttlebus vlot verplaatsen. In dit park gebruikten we wel de auto om van de vallei naar Glacier Point te rijden.

Op de camping zelf was het aangenaam vertoeven. Er was een zwembad en zelfs de eerste avond dat we toekwamen een film in openlucht.

Onze reis eindigde in San Francisco. Aan het hotel raken, was een avontuur. We leverden onze auto in bij het verhuurbedrijf aan de luchthaven. We zochten vervolgens een taxi op de luchthaven, maar vonden er bijna geen. We kwamen wel op een verdieping uit waar heel wat mensen op hun taxi stonden te wachten van Uber. Uiteindelijk bleek de taxi-halte enige verdiepingen lager gelegen te zijn in het gebouw. Hier stond niemand te wachten… De taxi die ons werd toegewezen was binnenin vuil. Alles gaf een onfrisse indruk: de chauffeur zelf, zijn kledij, zijn rugzak op de passagierszetel, … Tevens was hij met zijn Smartphone bezig tijdens het rijden en reed hij zelfs aan het hotel de uitrit van het hotel in, in plaats van de inrit.

Hotel Holiday Inn Fishermans Warf was best in orde: nette grote kamer en voldoende grote badkamer. In het restaurant was er niet echt een specifiek ontbijt, maar dit werd helemaal gecompenseerd door de ligging: vlak aan Fisherman’s Warf! Schitterend om van uit het hotel direct hier te kunnen flaneren: winkeltjes kijken, op Pier 39 iets eten in het Hard Rock Café (bedankt Travelnauts, de teleurstelling van Pink Jeep in de Grand Canyon hebben we daar weg gespoeld met jullie traktatie).

In San Francisco hebben we op de 2e dag van ons verblijf een heel mooie fietstocht gemaakt met  Bay City Bike Rentals and Tours. De gids leerde ons enige interessante plekken kennen vooraleer we aan de Golden Gate Bridge arriveerden. Deze over fietsen was een magisch gebeuren. In Sausalito gingen we eerst eten halen in een meeneemrestaurant. Erna wilden we terugkeren met de ferry. Het was goed dat we het advies van mijn dochter volgden “Papa, laat ons al beginnen aan te schuiven, straks komt er veel volk aan”. Eens een bepaald aantal wachtende reizigers met de fiets is bereikt, wordt de toegang gesloten en dienen de volgende reizigers met fiets te wachten op de volgende vaart en deze is pas 45’ of meer later…

De gidsen leerden ons heel wat interessante weetjes over de verschillende plaatsen in San Francisco. Heel bijzonder was hierbij de (in de prijs van de bus  inbegrepen) rondleiding met gids in China Town. Ook de uitstap bij de Painted Ladies, de rondrit (en uitleg) door de vroeger hippiewijken blijven in het geheugen gegrift.

De terugreis verliep heel vlot: het vliegtuig dat ons vervoerde van San-Francisco naar Newark, vloog erna door naar Brussel. Ondanks vertraging in San-Francisco hadden we geen stress omdat we nog maar 3 kwartier hadden om over te stappen: de gate waar we uit kwamen was dezelfde waar we terug dienden in te checken. De laatste maaltijd op Amerikaanse bodem smaakte dubbel zo lekker!

Travelnauts: plus en minpunten.

Persoonlijk zou ik Travelnauts 10 op 10 geven moest ik een tevredenheid- of aanraadscore geven.

• Dit begon al bij de eerste kennismaking: ik had een geduldige vriendelijke dame, Jolien, aan de lijn die op basis van ons eerste gesprek een tour uitstippelde. Jolien bleef steeds even vriendelijk toen ik maand na maand de boot afhield wegens onzekerheid omwille het bedrag, de af te leggen afstand, mijn schrik of ik wel met een automatic kon rijden, de duurtijd van de reis (bijna 3 weken), werkonzekerheid die er tussen kwam fietsen… Het was goed dat op een bepaald moment Bart de gesprekken overnam en me hielp onzekerheden om te zetten in kordaatheid en vooral ook rugsteun bleef bieden: “Ja Amerika is een goede instapreis met meisjes van 15 en 16 wegens alles voorhanden qua zorg (in geval van nood), qua telecom, qua catering…” of “Met de auto rijden lukt wel, het verkeer is er minder stresserend”. Evengoed: “Je vraag waarom je in duurdere hotels verblijft in plaats van in motels is terecht: echter de motels liggen vaak in buurten waar je je met je dochters niet op straat waagt en tevens kunnen we de kwaliteit niet garanderen“. Antwoord: “OK, duidelijk en bedankt voor hier aan te denken”. Hetzelfde geldt voor “Disney is vanaf de plaats waar je verblijft in Los Angeles niet zo een goed plan, want door de ligging van het hotel dien je anderhalf uur te rijden en de weg is niet vrij van file” (OK, bedankt voor dit mee-denken).
• De bijdrage van Bart doet absoluut geen afbreuk aan de bijdrage van Jolien. Erna heb ik trouwens nog met andere collega’s van Travelnauts contact gehad voor het boeken van tickets van uitstappen, het betalingsverkeer, … en steeds verliep dit vlot en heel correct en heel goed gedocumenteerd:
• ik had nooit het gevoel tegen iemand te spreken die het zelf allemaal niet goed wist of iemand die vooral op verkopen belust was. Integendeel: de reis is verschillende keren her-uitgestippeld in functie van mijn gezinssituatie (alleenstaande papa met 2 dochters van 15 en 16), de wensen van mezelf en mijn dochters (veel zien en beleven en zeker de highlights, graag telkens enige dagen ter plaatse blijven in plaats van dag na dag kilometers te rijden, niet te veel kilometers rijden…). De mensen van Travelnauts waren echt bekommerd dat mijn gezin een mooie reis zou kunnen maken.
• Ook de mooi uitgewerkte privé-brochure (met onze namen erin vermeld bij de activiteiten die we zeker wilden doen) vond ik erg attent. Het boek dat we ontvingen net voor de reis met de brochure erin verwerkt en met extra reistips, was eveneens “hoger niveau”. Ik hoefde niet meer te zoeken op internet of collega’s of vrienden aan te spreken die al in de USA waren geweest: in het boek stond quasi alles qua “need-to-know” en “nice-to-know”. Hetzelfde gevoel van “toegevoerde waarde” of “dat tikkeltje meer dat hét verschil maakt” ervaarde ik toen ik van jullie ’s morgens een telefoontje kreeg na een nacht onvoorzien logeren in New York: “Ik heb gezien dat jullie niet zijn doorgereisd naar Las Vegas. Wat is er aan de hand? En vervolgens na mijn uitleg “Je wil nog bellen naar Hertz om zeker te zijn dat je huurauto nog steeds beschikbaar zal zijn omdat je deze gisteren niet kwam halen: no worries, dit zal ik voor jou doen”. Bedankt!

Het enige minpuntje vond ik: ik heb enige keren gevraagd naar een detail van de kostenplaatsen (kost per hotel, kost huur auto, kost vliegtuigreis…). Ik heb dit niet gekregen. Toen ik belde met de vraag of er hier of daar niet kon bezuinigd worden, heeft Bart inderdaad gezocht naar goedkopere hotels (ik dacht dat we in Las Vegas van Hotel New York naar Hotel Luxor zijn verhuisd op die manier, Hotel Luxor was trouwens nog steeds een “waw”-ervaring), maar ik hoop dat we bijvoorbeeld geen hotel buiten een natuurpark genomen hebben omdat dit mogelijk minder kost. We hebben zeker genoten van het hotel in Flastaff maar achteraf hadden we bijvoorbeeld toch beter in de Grand Canyon zelf gelogeerd want je diende anderhalf uur te rijden tot daar en dit is tijd die je al kon doorgebracht hebben in de Grand Canyon zelf (maar no hard feelings hoor: we hebben genoten van Flagstaff en mogelijk was ik gewoonweg door mijn dralen te laat voor een hotel in de Grand Canyon).

Dit minpuntje wordt ruim gecompenseerd door de “toegevoerde waarde” of “dat tikkeltje meer dat hét verschil maakt” (zie supra). De 10 op 10 blijft dus behouden. Alles bij elkaar was deze reis naar de Westkust van America de juiste reis op het juiste moment en met het juiste reisbureau!

Tips & tricks

Uur toekomen luchthaven -> 3 u op voorhand? Mij lijkt het opportuun om tijdens de vakantiemaanden, wanneer er veel mensen reizen, 3 uur op voorhand toe te komen op de luchthaven (toen ik 15 à 20 jaar geleden op reis ging naar verre landen was 2 uur op voorhand ruimschoots voldoende, maar gezien de huidige massa reizigers en de extra douane handelingen is een uur extra tijd voorzien niet overdreven lijkt me).

Plaats vliegtuig -> sneller door douane? Ik vraag me af of het niet beter is proberen vooraan het vliegtuig plaats te nemen? Dan sta je vooraan in de rij aan de douane en de Customer Service en doordat je minder lang hoeft aan te schuiven, ben je vlugger buiten op de luchthaven.

Creditcard -> annulatieverzekering: Als je de credit card Platinum (van Mastercard) aanschaft vooraleer je een reiscontract sluit, dan heb je tegelijk een annulatieverzekering en reisverzekering. Ikzelf heb eerst de reis geboekt en betaald (diende ineens dringend te gebeuren omdat de prijs van de vliegtuigtickets ging opslaan)  en heb erna een annulatieverzekering dienen te nemen via Travelnauts. Voordeel was wel dat ik mits een kleine meerprijs een dubbele reisverzekering kon nemen, maar al bij al was het een uitgave die niet hoefde had ik tijdig de Mastercard genomen…

Creditcard -> reisverzekering (of aparte reisverzekering): Een reisverzekering in de USA (bij mij zat deze wel in de credit card) is geen overbodige luxe: ik heb 160 dollar dienen te betalen voor de consultatie in soort polikliniek (dit dus zonder ziekenhuisopname, enkel een consultatie bij een oogarts). Normaal zal ik dit bedrag recupereren, maar zonder reisverzekering telt dit bedrag wel door (navraag bij de mutualiteit leerde me eveneens dat deze tussenkomt in Europa, niet in de USA).

Betaalkaart -> identiteitsbewijs mee doen! In de Stratosfeer (Las Vegas) evenals in een winkel in Las Vegas, wilden we betalen met onze MasterCard. Vraag van de bediende die mijn kaart ontving: “Kan u bewijzen dat u mr. Cornelis bent? Heeft u uw identiteitskaart bij u? Anders kan ik deze betaalkaart niet aanvaarden.”. Gelukkig had mijn jongste dochter nog een printscreen van haar identiteitskaart op haar Smartphone en volstond dit als verificatie. Best is dus steeds dat, als de ouder een MasterCard gebruikt, hij/zij tevens zijn/haar identiteitskaart bij zich heeft.

GPS -> Google maps: in Las Vegas vatten we onze reis aan met de Neverlost GPS. Er kwamen van alle onlogische instructies uit: sorteer op dit kruispunt naar links. Eens gesorteerd: draai naar rechts… Gelukkig had mijn jongste dochter de ingeving om over te schakelen op Google Maps via haar Smartphone (dit verbruikt wel batterij, maar je kan je Smarthphone opladen in de auto). Je moet dan wel best eerst de zone downloaden waar je gaat doorrijden. Google Maps werkt overal en het geeft heel uitgebreid instructies + in het Nederlands. We hebben het Neverlost systeem niet meer gebruikt en enkel als back-up bij gehouden.

Kluisje: in ieder hotel. We hadden niet alleen de GPS van de auto die we niet mocht kwijt spelen (ook al gebruikten we deze niet), maar ook onze internationale paspoorten, MasterCard, geld… In ieder hotel waren er – gratis – kluisjes waar je deze ’s nachts veilig kon opbergen.

Natuurparken: 1 abonnement voor alle parken: aan de ingang van de Grand Canyon kocht ik een inkomkaart die toegang geeft tot alle Nationale Parken. Dit betreft een pas die je expliciet dient te vragen aan de rangers bij de inkom. Je dient dan dus niet voor ieder park apart te betalen. Deze pas is tegelijk een jaarpas.

Bekijk hier al onze reis naar Amerika.