Lapland in de winter: een Travelnauts familie vertelt
Naar Lapland in de winter; wie droomt daar niet van? Robbert-Jan, Felicia, Quinn (11) en Yzze (8) reisden afgelopen kerstvakantie naar Lapland en maakten die droom waar. Ze gingen op huskysafari, ijsvissen en op zoek naar het noorderlicht. Of het gelukt is om dit natuurwonder van de bucketlist af te strepen? Ze delen hun ervaringen, dus lees snel verder om daar achter te komen!
Ready, set, go! Op naar winters Lapland!
Felicia: “Om 06.30u gaat de wekker, net als op een gewone doordeweekse maandagochtend. Moeite om uit bed te komen hebben we allemaal echter niet; vandaag is de grote dag! We gaan naar Lapland! De koffers staan al klaar, onze vaccinatiebewijzen en negatieve testuitslagen zijn binnen en na een snel ontbijtje vertrekken we naar Schiphol.”
Reizen in coronatijd
“Het voelt geweldig om op Schiphol te zijn. Wat hebben we dit gemist. In het zonnetje en met uitzicht op alle vliegtuigen genieten we van een drankje voor vertrek. Als we eenmaal met onze mondkapjes op in het volle vliegtuig zitten, realiseren we ons dat iets wat eerst zo normaal was, nu ineens vreemd aanvoelt. Vreemd om weer te mogen reizen, vreemd om met zoveel mensen bij elkaar te zijn, vreemd om geen afstand te houden… Maar wat zijn we blij dat dit weer kan. Winters Lapland here we come!”
Sneeuw, sneeuw, sneeuw
“De reisduur van iets meer dan twee uur naar Helsinki is “peanuts”; voor we het weten zijn we in Finland. Overal waar we kijken ligt sneeuw, maar de kinderen hebben zin in… een ijsje! Vooruit, dat hoort tenslotte bij vakantie! Al snel mogen we naar de gate voor de vlucht naar Rovaniemi. Die is echter vertraagd vanwege ijzel, dus we vinden een lekker loungeplekje waar de kinderen samen “steen, papier, schaar” spelen.
Nadat het vliegtuig ijsvrij is gemaakt, komen we om 18.30u aan. Lapland in de winter is magisch: zo veel sneeuw hebben we nog nooit gezien. Na het ophalen van warme kleding en onze aankomst bij het Arctic Wilderness Resort genieten we van een lekkere maaltijd en de nodige sneeuwpret, voordat we moe maar voldaan ons bed inkruipen.”
Lapland in de winter trotseren = heel veel laagjes kleding
“De volgende ochtend hebben we wederom geen enkele moeite om op te staan, want de huskytocht staat op het programma! Deze activiteit is natuurlijk een must wanneer je in de winter in Lapland bent. Na het ontbijt hijsen we ons in onze Michelinmannetjespakken. Het is nog even goed nadenken over de volgorde waarin we ál die spullen aan moeten trekken: thermo-ondergoed, gewone sokken, dikke sokken, trui, skibroek, balaklava (klinkt als baklava!), muts, jas, dunne handschoenen, thermopak, snowboots, dikke handschoenen… Je zal hier maar wonen en je kinderen iedere dag moeten helpen met aankleden; te laat op school komen gegarandeerd. Voor een winters avontuur in Lapland hebben we het er echter graag voor over.”
Knuffelen met husky’s
“Als we aankomen bij de plek waar de tocht begint, horen we de husky’s al blaffen. Ze zijn dolblij om aan de slag te gaan. We krijgen een korte uitleg over het besturen van de slee en na het drinken van een kopje warm bessensap in een typisch Laps hutje kunnen we beginnen. De honden staan letterlijk te trappelen van ongeduld en na het losmaken van de touwen gaan ze er als een speer vandoor.
Meteen zijn we in een nóg mooiere omgeving: wat een prachtige bomen en ongerepte sneeuwvlakten…. We kijken onze ogen uit! Samen met Quinn en Yzze zit ik in de slee en Robbert-Jan stuurt ons de bossen van winters Lapland door. Koud is het niet, maar als de handschoenen even uit moeten voor het maken van een foto voel je wel waarom het nodig is om ze aan te trekken. Aan het eind van de rit knuffelen we nog even met de honden en dan zit onze eerste avontuur hier erop.”
Met de sneeuwscooter door winters Lapland
“Reis je in de winter naar Lapland, dan mag een sneeuwscootertocht niet ontbreken. De volgende dag is het zover; bij -17 graden staan we in een omgeving die zo mogelijk nóg mooier is dan die we al hadden gezien. De klep van onze helm bevriest meteen door onze adem als we hem dicht proberen te doen. Dan maar zonder klep. Quinn en Yzze stappen in een overdekte slee die vasthangt aan de sneeuwscooter van een van de gidsen, en aan ons wordt de bediening van de sneeuwscooter uitgelegd. Wel bijzonder: dit is het enige bedrijf in Finland waar ze gebruik maken van elektrische sneeuwscooters. Stil en ook nog eens beter voor het milieu, top!
Robbert-Jan bestuurt de sneeuwscooter als eerste, terwijl ik achterop zit. We beginnen op een bevroren meer, waar we zonder risico om ergens tegenaan te botsen even onze stuurmanskunsten oefenen. Daarna trekken we de natuur in. Wat is het hier mooi en ongerept… Uitgestrekte bossen met dikke lagen sneeuw waar nog niemand in heeft gelopen, in the middle of nowhere…. We voelen ons even alleen op de wereld. Ondanks het feit dat Finland ongeveer tien keer groter is dan Nederland, wonen er slechts 5.5 miljoen mensen. Wat een ruimte, rust en stilte. Naar Lapland in de winter reizen is een aanrader!”
Winter in Lapland: -26 graden!
“Vrijwel ongemerkt staan we “ineens” bovenop een berg, met geweldig uitzicht over de besneeuwde vallei. De kinderen hebben het nog steeds warm en maken “sneeuwengelen” in de sneeuw. We rijden verder en wanneer we aankomen bij een berghutje maken de gidsen twee vuurtjes: één om worstjes op de roosteren en één voor het verwarmen van broodjes en bessensap. Gretig houden we onze inmiddels toch wel koud geworden vingers bij het vuur en doen Yzze en ik een dansje in een poging warme(re) tenen te krijgen. De worstenbroodjes smaken heerlijk en tot grote vreugde van de kinderen zijn er ook marshmallows om te roosteren. Het feest is compleet!
Na een half uurtje is het tijd om terug te gaan. Het is inmiddels pikdonker, wat weer een hele andere beleving aan de tocht geeft. Als we aankomen bij het meer waarvandaan we zijn vertrokken is het geen -17°C meer, maar -26°C! Brrrrr…… Quinn en Yzze trekken zich van de kou niks aan; zij willen nog een keer met de slee van de hoge berg af die voor ons opdoemt, in plaats van naar binnen.”
Expeditie noorderlicht
“De volgende dag is een relaxdag. We wandelen en sleeën door de sneeuw. ’s Avonds staat het echte hoogtepunt van een reis naar Lapland in de winter op het programma: de noorderlichtexcursie. Voor het eerst deze week is het kraakhelder: we zien een mooie maan en ontelbare sterren. De kans om het noorderlicht vanavond te zien, is dus zeker aanwezig. Rond 19.30u rijden we naar een uitgestrekt stuk land, of is het ijs? Het is erg donker, dus we zien niet waar we staan of lopen. Na een aantal minuten meldt de gids ons dat we toch echt allemaal naar het zuiden aan het staren zijn, dus dat we ons beter kunnen omdraaien als we überhaupt enige kans willen maken om het noorderlicht te zien. Oeps!
Na een poosje rijden we verder naar een andere, rustigere plek. Bij het uitstappen zakken we tot over onze knieën weg in de sneeuw. Yzze kan er bijna niet in lopen met haar dikke pak en korte beentjes. Het lijkt wel “Expeditie Noordpool”. We hobbelen zo nog een heel stuk verder, totdat we aan de rand van een meer op het ijs staan. Nu maar wachten… Maar helaas, hoe lang we ook blijven kijken: niks van dat alles… Na een aantal uur wachten, worstjes en marshmallows roosteren, en bessensap drinken is het tijd om terug te keren. Vlug naar bed, want het is al bijna middernacht!”
Laatste dag: nog even van de winter in Lapland genieten
“Onze laatste dag in winters Lapland is helaas aangebroken. We hebben nog een leuk afsluitend programma: we gaan op rendiersafari en ijsvissen. Voor de laatste keer hijsen we ons in de vele lagen kleding. In de verte zien we de rendieren al staan. Er komt rook uit de schoorsteen van het huisje van de eigenaren en de lucht is helemaal roze gekleurd. Net een ansichtkaart! We mogen twee aan twee instappen in een slee en krijgen een aantal rendiervellen over ons heen om warm te blijven.
Stapvoets lopen we door het mooie, winterse landschap. Veel stelt het ritje niet voor, maar het is wel leuk om de rendieren een keer van zo dichtbij te zien. Na een goed half uur zijn we terug bij ons vertrekpunt en mogen we de rendieren gedroogd mos te eten geven. Dat gaat er wel in! Ook wij krijgen nog wat lekkers: gemberkoekjes en natuurlijk warm bessensap. Bij het opwarmen van onze handen laat ik per ongeluk de handschoen van Yzze in het vuurtje vallen. Snel vis ik hem er uit, smeulend en wel… Die is in ieder geval lekker warm geworden en heeft nu ook een paar ventilatiegaten…”
IJsvissen
“’s Middags meldt onze gids zich voor de volgende activiteit: op naar het ijs! In een grote slee liggen alle spullen die we nodig hebben: een handmatige ijsboor van bijna één meter lang, een rendiervel om op te zitten, hengeltjes, houtblokken, lucifers, een mes en natuurlijk worstjes. Als we het bevroren meer bereiken, maakt de gids op een geschikt plekje de eerste aanzet voor het gat. Vervolgens mogen wij het overnemen. Best zwaar! Robbert-Jan en ik wisselen elkaar af, maar Robbert-Jan doet het zwaarste werk. Als ik het na een tijdje overneem, schiet ik na twee keer extra draaien ineens door het ijs heen. Hij was er dus bíjna!
Ondertussen heeft de gids even verderop een vuurtje gemaakt en hangen er worstjes aan stokken, klaar om geroosterd te worden. Het blijft bijzonder dat we met z’n viertjes en de gids midden op een bevroren meer in winters Lapland staan. Geen mens te zien in de wijde omtrek. De combinatie van de ondergaande zon en de rook van het vuurtje (dat als een nevel boven het meer blijft hangen) maakt het extra magisch. We vangen niks met onze hengeltjes, maar dat is niet belangrijk. We genieten enorm. Wat een leuke activiteit om onze kerstvakantie in Lapland mee af te sluiten.”
De kers op de taart; het noorderlicht!
“Als de kinderen ‘s avonds in bed liggen en Robbert-Jan en ik tv kijken, krijg ik ineens een melding op mijn telefoon: “If the sky is clear, you can see aurora within one hour on your location”. WAT?? Robbert-Jan gaat snel naar buiten met zijn camera, terwijl ik bij de kinderen blijf. Na ongeveer een half uur stuurt hij een foto door van het beeld op zijn camera. JAAAAAAA!! Het Noorderlicht is te zien! Weliswaar lastig met het blote oog, maar het is er. Dit is een van dé redenen voor ons geweest om naar Lapland in de winter te reizen.
Niet veel later geef de app een KP-index van 5 aan (de sterkte van het noorderlicht op een schaal van 0 tot 9). NU naar buiten dus! We maken de kinderen wakker en wat we daar zien, is werkelijk betoverend… Vlak boven ons huisje tekenen de groene verkleuringen van de hemel zich af. Ze verplaatsen zich steeds in andere vormen en hebben wisselende intensiteiten. Wat een schouwspel. Ook dit vinkje kan op onze bucketlist gezet worden!”
Dag winters Lapland.. op naar huis
“Door ons enthousiasme kunnen we daarna bijna niet slapen, terwijl we nog maar een paar uurtjes over hebben voordat we naar het vliegveld worden gebracht. Als de wekker om 03.15u gaat zijn we dan ook nog lang niet uitgerust, maar de taxi wacht. Ons Laplandavontuur zit er op en wat hebben we genoten!”
Net als Robbert-Jan, Felicia, Quinn en Yzze naar Lapland in de winter? Bekijk onze reizen naar Finland met kinderen en streep dit familieavontuur van de bucketlist!