Reisverslag gezin op reis door Thailand

31 juli 

Fabian’s moeder komt ons ophalen om ons in de stromende regen naar het treinstation te brengen. De trein vertrekt mooi op tijd en we kunnen blijven zitten tot aan Schiphol. Het is erg gezellig in de trein met zijn vieren, de meiden zitten lekker te spelen en te lezen en we kletsen wat af. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten staan we midden op Schiphol. Snel de tassen afgeven bij de incheckbalie en door de douane, het zou een van de drukste dagen van het jaar zijn immers. Nou, daar hebben we weinig van gemerkt, binnen een half uur nadat we op het treinstation aankwamen zijn we door de douane met instapkaart in de hand… Even wat rondlopen, spelen en voor we het weten mogen we het vliegtuig in! We zitten met zijn vieren naast elkaar in het vliegtuig en hebben ons snel geïnstalleerd daar. De meiden krijgen een speciale kindermaaltijd, broodje hamburger, vooral Silke kan haar geluk niet op (Dit is mijn lievelingsvlees!). We spelen spelletjes en kijken een film, de tijd vliegt letterlijk. Silke valt op een gegeven moment lekker in slaap en Amarins kijkt nog een film en luistert muziek, die vindt het moeilijker om te slapen in een stoel (net als papa en mama). Uiteindelijk dommelt ook Amarins wat weg. Van het ontbijt worden de meisjes gelukkig, er zijn poffertjes!! Daarna duurt het niet lang meer of we zijn al aan het landen.

1 augustus 2018

De vlucht was echt een stuk makkelijker dan we hadden gedacht van te voren en na het passeren van de douane op het vliegveld van Bangkok (waar we wel even moesten wachten) zien we al snel iemand staan met een bordje “MR XXX and Family”. De meisjes krijgen van de dame die ons ophaalt gelijk allebei een grote roze knuffelolifant in de handen geduwd, hoe lief! We wisselen nog even wat euro’s voor Baht in de kelder van de luchthaven en rijden dan in een busje richting het hotel door het drukke verkeer van Bangkok. De meiden vallen snel in slaap achterin de auto terwijl wij onze ogen uitkijken. Het is 10 jaar geleden dat we voor het laatst in Bangkok waren, maar het voelt meteen weer vertrouwd! Na ruim een uur komen we aan bij het mooie hotel Riva Surya, we worden heel lief ontvangen met een kopje thee en een natte handdoek. Er is gelukkig al een kamer klaar, dus we kunnen meteen de kamer op de bovenste verdieping in om onze spullen te droppen. We besluiten toch maar even lekker in bed te gaan liggen en te proberen wat te slapen. Er komt niks van terecht, de meisjes zijn veel aan het kletsen en draaien en kunnen de slaap niet vatten. Dan maar even de stad in om wat te eten en te drinken. De eerste Pad Thai van de reis is een feit en we wandelen wat over Khao San Road waar Amarins zicht vergaapt aan alle mooie spulletjes, kettingen, kraaltjes, etc. Als het aan haar had gelegen dan had ze meteen al haar vakantiegeld uitgegeven hier. Met een volle maag lopen we weer terug naar het hotel en duiken daar lekker het zwembad in, het water is niet echt koud en we spelen en zwemmen en zonnen er op los. Dat het regenseizoen is merken we vandaag in ieder geval helemaal niets van. Na het zwemmen gaan we maar weer even naar de kamer voor een ‘rustuurtje’, lekker op bed liggen, lezen, kleuren en Fabian valt als een blok in slaap. Dan er toch maar weer uit, de maag rammelt al weer. Gelukkig zijn er vlak bij het hotel honderden eetstalletjes te vinden, dus maar weer op pad. Pannenkoekjes met banaan en chocolade, pad thai, sticky rice met mango… wij komen niets te kort. We kijken onze ogen uit naar alles wat wordt aangeboden, de gebakken schorpioenen laten we maar even voor wat het is, de Akkah vrouwen met souvenirtjes hebben we na 100 keer ook wel gezien. We eten zelf nog even een heerlijke Pad Thai bij een eetstalletje op straat. De meisjes zitten erbij met hun hoofdjes op de armen en slapen bijna, tijd om naar het hotel te gaan! We kopen nog nieuwe portemonneetjes voor Amarins en Silke en een hele stapel armbandjes (daar zullen er vast nog wel meer van volgen) en zijn daarna snel weer in het hotel. Om 20.00 liggen we allemaal heerlijk te slapen om de volgende ochtend om 08:00 pas weer wakker te worden De dames maken we om 09:00 maar wakker en dat gaat nog niet zo heel makkelijk. Op naar het ontbijt!

2 augustus 2018

Het ontbijt heeft ons ontzettend verrast (in positieve zin), nu vonden we hotel Riva Surya al erg gaaf, maar dit ontbijt maakt het helemaal af. Er is echt geen nee te koop, vers fruit in alle soorten en maten (Amarins heeft van alles geproefd en ontdekt, de papaya was niet echt favoriet), fruitsappen, 3 soorten yoghurt, eieren zo gek als je wilt (Eggs benedictus over a muffin anyone?), broodsoorten, beleg… we smullen dat het een lieve lust is. Zelfs Silke vindt allemaal lekkere dingen! Na deze goede start van de dag gaan we naar buiten, op naar de pier om de lokale manier van vervoer te vinden, de boot! We kopen als echte locals een kaartje voor 15Baht (zo’n 40ct) en we komen vlak bij het Royal Palace uit. Overigens betaalt Silke hier voor veel dingen helemaal niets. Er is hier een kindertarief dat geldt voor kinderen tot 1.20 meter… (we denken dan: dat is toch de halve Thaise bevolking… maar goed, we profiteren er wel van!).

Het Koninklijk Paleis is een ommuurd gebouwencomplex, dat dienstdeed als koninklijke residentie van het eind van de 18e eeuw tot het midden van de 20e eeuw. De vorige koning van Thailand, Bhumibol (inmiddels overleden), woonde al een tijdje niet meer in dit Koninklijk Paleis. Binnen de muren van het complex bevindt zich ook een belangrijke tempel de Wat Phra Kaew met de Smaragdgroene Boeddha. Hoewel het smoordruk en erg heet lijkt te zijn gaat alles heel soepel, kaartje kopen (Silke weer gratis), naar binnen, rondlopen. De meiden zijn ook diep onder de indruk van al het goud en glinsterende stenen die ze hier zien. Na 2 uren zijn we zowat gekookt alle 4 en gaan we terug naar de pier en hebben we het plan om ons met de boot bij de Wat Pho af te laten zetten. We maken echter een klein denkfoutje (we stonden al bij de Wat Pho..) en stappen een halte te ver uit. Dan maar een halte terug lopen over straat, wat eigenlijk best nog meeviel.

Na uiteindelijk een best korte wandeling kwamen we bij Wat Pho uit, we kopen een kaartje (Silke weer gratis…) en kleden ons weer even om in onze ‘tempel kledij’, tot groot applaus van de wachters die waardeerden dat we goed voorbereid waren. Ontblote benen en schouders worden niet gewaardeerd in tempels. En als we binnen zijn … Rust. Dat is het eerste wat me te binnen schiet zodra we het tempelcomplex oplopen. En dat terwijl Wat Pho zo’n drukbezochte tempel is!

We lopen een rondje om het complex en bewonderen de stoepa’s (bouwwerken die symbool staan voor Boeddha), die kleurrijk versierd zijn met bloemen gemaakt van porselein uit China. Overal zijn tuintjes aangelegd met perfect gekapte bonsai bomen, klaterende watervalletjes, beelden van ambachtslieden en orchideeën die tussen de rotsspleten groeien. De in- en uitgangen worden bewaakt door grote beelden van bewakers die tot in detail zijn uitgehouwen. Ritselende bomen omringen het geheel, het is prachtig.

Maar aan die rust kwam snel een einde wanneer we dé tempel binnenstapten waar het allemaal om gaat: Phra Buddha Saiys, oftewel: de Liggende Boeddha. Hordes toeristen wrongen zich in de kleinste hoekjes om het immense Boeddhabeeld vast te leggen op camera. Een mooie foto maken is namelijk erg lastig, omdat het beeld deels verscholen ligt achter grote pilaren. Natuurlijk konden we niet achterblijven en deden ook wij een poging. Amarins en Silke hebben nog muntjes in de bakjes gegooid voor geluk en een behouden reis. Ze krijgen trouwens overal ontzettend veel aandacht. Als we ergens staan te wachten dan is er altijd wel iemand die even aan ze wil zitten, naar ze lacht of iets wil verkopen. Als we ook hier uitgekeken zijn, kopen we een zakje met mini banaantjes bij de bootpier en gaan we op zoek naar de boot die ons weer naar het hotel kan brengen. Impulsief besluiten we een Tuk Tuk aan te houden om te vragen wat die wil hebben om ons naar het hotel te brengen, we zijn tenslotte in Bangkok, zonder een Tuk Tuk ritje is de ervaring niet compleet. Nadat de eerste er overduidelijk geen zin in heeft en ons gigantisch probeert af te zetten zijn we er met de tweede snel uit, die vroeg maar een derde van wat de eerste wilde hebben. We laten we ons in de Tuk Tuk door het hectische verkeer in Bangkok naar het hotel brengen. De meiden kijken hun ogen uit en ook wij krijgen de lach niet van ons gezicht. We worden netjes voor de deur afgezet en kleden ons snel om zodat we kunnen gaan zwemmen. Lekker!!! Bij het zwembad worden we toch weer verleid tot een biertje en appelsap (Happy Hour sir!). Daarna maar weer even naar de kamer om te douchen en wat uit te rusten, het dagboek bijwerken en een spelletje te spelen.

Eten blijft toch een fantastische belevenis in Thailand. Vandaag op het menu een oer- Thaise spaghetti, penne en pizza. En natuurlijk een pannenkoekje als toetje. De meisjes kijken ook nu weer hun ogen uit op de markt en natuurlijk moet er weer wat gekocht worden… Vandaag is het een kleine olifant van stof… We vragen ons nu al serieus af hoe we de hele zooi weer mee terug krijgen naar Nederland… maar dat zien we later wel weer!

Gerjanne gaat met de meiden naar het hotel, Silke valt bijna in slaap en hoeft zelfs geen pannenkoek…. Fabian gaat voor een massage en komt een uur later en drie centimeter langer terug. Nog even de foto’s van vandaag bekijken, het reisverslag aftikken en dan lekker slapen!

3 augustus

Vandaag worden we iets eerder wakker dan gisteren, maar na het wederom fantastische ontbijt met vers gebakken wafels, is het toch al snel weer bijna 10 uur… De meiden zijn nog best wel moe merken we, dus we besluiten vandaag een wat rustigere dag te plannen. Het is vandaag ook nog een stukje warmer dan gisteren, minder bewolkt, dus in de volle zon. We huren met zijn vieren een long tail boot om ons een tour over water te geven. Je ziet op die manier echt veel, zelfs een enorme hagedis die op een krokodil lijkt zagen we aan de kant. Ook heel veel vissen en typische woningen. De bewoners van de huisjes zwaaien vrolijk naar ons en uiteraard moeten we nog wel wat kopen bij een ander bootje (noemen ze floating market, maar het was gewoon een vriendin van de schipper die even snel een flesje bier wil verkopen. Maar de schipper was er erg blij mee en bedankte ons hartelijk.) Ook nog wat leuke kleine souvenirs gekocht voor veel te veel geld, maar het verhaal is er niet minder om. Ook Amarins en Silke keken hun ogen uit en kwamen zo een beetje bij. De schipper heeft ons na zo’n 1.5 uur bij Wat Arun er weer uitgezet. Wat Arun is een prachtige tempel die vooral opvalt door de vele porseleinen versieringen die je er ziet. We lopen er een half uur rond, maar de zon doet goed z’n werk en we raken al snel een beetje oververhit. We besluiten dat we snel in het zwembad willen liggen en gaan naar de pier op een boot te pakken. Vlak bij de boot koopt Gerjanne nog even een olifantenbroek, heerlijk tegen te muggen straks in de jungle! De terugweg naar het hotel is wat omslachtig, maar met verschillende ferries komen we er wel weer. De meiden hebben wel een zwembad duik verdiend en zien er wat oververhit uit. We gaan lekker zwemmen en eten en drinken wat bij het zwembad. Het is tenslotte vakantie he? Als we weer op onze hotelkamer aankomen staat er een verrassing op ons te wachten: Gerjanne is morgen jarig en van het hotel hebben ze er een lekkere chocolade taart op onze kamer neergezet met een lieve brief er bij. Een super leuk (en lekker!) gebaar.

Rond 16:00 pakken we weer een Tuk Tuk die ons naar de Golden Mount brengt. En daar is niets van gelogen! Zoals de naam Golden Mount doet vermoeden, ligt Wat Saket op een heuvel. Om de top te bereiken, moet je zo’n 300 treden beklimmen. Hoe warm het ook is, het loont om naar boven te gaan, want vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over Bangkok. Daarnaast is de klim relatief gemakkelijk door de comfortabele trap die hier is aangelegd en er hangen ook vele klokken die Amarins en Silke vol overgave laten luiden natuurlijk. We kijken boven onze ogen uit, slaan nog een paar keer op een grote gong en lopen daarna weer rustig naar beneden. We pakken wederom een Tuk Tuk die ons naar Koa San Road brengt waar we wat te drinken nemen en Silke promt bij Gerjanne op schoot in slaap valt. Toch nog wat last van de jetlag kennelijk en het was alsnog een warme en inspannende dag. We halen een paar boodschappen bij 7 Eleven (water voor morgen) en gaan even lekker eten. Weer veel rijst, kip, cashew noten en meer lekkere dingen en een welverdiend koud biertje er bij. Daarna is het tijd voor Gerjanne om lekker een massage te nemen en gaat Fabian met de meiden inkopen doen voor de verjaardag van morgen. De meiden hebben zelf de cadeautjes uitgezocht! Als Gerjanne klaar is heeft Fabian met een ex-collega van Drukwerkdeal afgesproken om wat te gaan drinken, toevalligerwijs zijn we tegelijk in Bangkok! Helaas blijkt die vast te staan in het verkeer in Bangkok en omdat we er weer heel vroeg uit moeten morgen laten we de afspraak maar schieten.

4 augustus

We worden op de ochtend van Gerjanne haar verjaardag vroeg wakker en om 6:15 staat er een chauffeur klaar om ons richting Kanchanaburi en de River Kwai te brengen. Het ontbijt wat we van het hotel meekrijgen eten we lekker in de bus op en de reis is voorspoedig (maar wel kkkoud.. dat waren we vergeten… die airco in de bussen hier!). Na zo’n 2,5 uur rijden gaan we eerst het Museum bekijken wat geweid is aan de “Death Railway”, indrukkend om te zien hoe in 17 maanden een spoorweg van 450 kilometer is aangelegd, bijna volledig met de hand, zonder machinerie.. maar wel door 160.000 oorlogsgevangenen en slaven. (waarvan er veel, heel veel, het niet hebben overleefd). De tegenover het museum gelegen begraafplaats maakt het leed nog duidelijker. We maken een rondje langs alle Nederlandse graven en spotten nog wat familienamen, je vraagt je dan toch af of het écht familie zou kunnen zijn. Daarna is het tijd voor de “echte” brug over de River Kwai. De bus zet ons af bij een boot, waarbij we eerst in 20 minuten naar de brug varen en we zo dus de brug dus ook vanaf het water kunnen zien. Wanneer we er overheen lopen passeert er ook een trein en dat maakt het allemaal nog indrukwekkender. We kunnen aan de zijkant op de brug staan en de trein passeert op 1 stap afstand. Amarins drinkt melk uit een kokosnoot daar en daarna gaan we richting de Jungle Rafts voor de lunch. Een prachtige boottocht brengt ons naar River Kwai Jungle Rafts. Het is een resort met alle kamers op het water. We hebben een kamer met “eigen” aanlegsteiger, zonnebed, hangmatten… maar: geen elektriciteit.. Alles wordt hier ‘s avonds sprookjesachtig verlicht door olielampen. We zijn blij dat we een zaklamp mee hebben en even geen WiFi werkt eigenlijk ook wel bevrijdend. De kamer is al klaar als we aankomen, en we frissen ons even op voor we gaan lunchen. Gerjanne krijgt van Fabian en de meisjes nog wat cadeautjes voor haar verjaardag. Een gouden olifantje en een mooie ketting, zo is ze toch nog een beetje jarig!

Het is ongelooflijk wat ze hier presteren als het op eten aankomt. Verschillende Thaise gerechten, vers fruit.. hier kunnen we wel aan wennen. Hoewel Silke alleen maar rijst eet, want iets met smaak gaat er niet in….Na het eten is het tijd voor wat avontuur! We trekken een zwemvest aan en springen vanaf onze steiger het wilde water in en laten ons meevoeren door de stroming om aan de andere kant van het resort weer naar de kant te zwemmen. Het is wel zwaar, maar ook super spannend! En we hebben een Nederlandse buurman die zo vriendelijk is geweest om het avontuur te filmen met een drone en maakte er meteen een leuk filmpje van! Amarins en Silke spelen verstoppertje met het Nederlandse buurmeisje en de tijd vliegt om. Om 16:00 lopen we naar een Mondorpje hier in de buurt. Oorspronkelijk zijn dit uit Birma (nu Myanmar) gevluchte stamleden die met olifanten richting Siam (nu Thailand) kwamen in de hoop op een beter leven. Nu leven er nog zo’n 25 families en is er nog 1 olifant over. De tijden veranderen wordt ons uitgelegd, door de mechanisering zijn olifanten niet meer nodig en deze olifant is de laatste afstammeling van de olifanten die oorspronkelijk meekwamen naar Thailand. Er wordt geen geld meer verdiend met de olifanten terwijl ze wel zo’n 200kg voedsel per dag eten. Nu kunnen toeristen dus o.a. bananen kopen en deze voeren aan de olifant. Amarins en Silke doen het met plezier en zijn best onder de indruk van het grote beest zo vlakbij. Het dorp ziet er een stuk netter en verzorgder uit dan menig ander dorp wat we hebben gezien, er is zelfs een overdekt pad voor de “bejaarden” en kinderen uit het dorp. De kinderen gaan er zeven dagen per week naar school, 5 dagen naar een Thaise school en in het weekend naar de Mon school om in 4 jaar de eigen taal en cultuur te beheersen. De huizen die ze bouwen gaan een jaar of 7 mee en worden volledig uit bamboe opgetrokken. Het zijn prachtige huizen op palen en als het tijd is om er een te vervangen dan komen de mannen uit het dorp samen om in 3 dagen het oude huis te slopen en er op dezelfde plek een nieuwe neer te zetten. Prachtig om te zien.

’s Avonds is onze tafel al weer gedekt voor het avondeten, weer allerlei lekkere Thaise gerechten worden er opgediend van heel mild tot heel pittig (gelukkig worden we door de uitstekend Engels sprekende gids gewaarschuwd ). Het is allemaal ontzettend vers en lekker en wederom vers fruit toe.. En als absolute klap op de vuurpijl komt de bediening ook al zingend naar ons toe met een grote taart met brandende kaarsjes.. HAPPY BIRTHDAY BAKKER GERRY (paspoort naam) staat er op de verrukkelijke chocolade taart. Hoe ze het hier midden op de rivier weten te maken is ons een raadsel, maar het smaakt werkelijk fantastisch! We eten ons buikje rond en dan is het tijd voor een voorstelling van traditionele Mon dansers in traditioneel kostuum en met traditionele instrumenten. Er is een heus theater voor gebouwd, inclusief orkestbak, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. Maar om eerlijk te zijn: dat viel wat tegen… Ze hadden er zelf ook niet zo heel veel zin in leek het en het publiek was ook niet echt enthousiast. Ach, gelukkig duurde het maar een half uurtje..

Amarins en Silke zijn dan erg moe en gaan lekker in bed liggen, wij blijven nog even buiten zitten wat lezen bij de olielamp met een drankje en gaan dan ook lekker snel naar bed. Het hele hotel wiebelt en schommelt op de deining van de rivier en dat helpt om prima te slapen.

5 augustus 2018

We worden mooi op tijd voor het ontbijt wakker en tot Silke’s grote vreugde is er jam en toast (wij zijn vooral blij met de gebakken eieren..). Na het ontbijt stappen we op de boot richting Hell Fire Pass, een van grootste passages door de bergen die is uitgehakt voor de Death Rail Way. De gids houdt er een indrukwekkend verhaal bij en de wandeling door de jungle is erg mooi. Het begint wel te pleuren van de regen onderweg, dus zeiknat zijn we weer bij de boot terug. We trekken snel wat droogs aan in de kamer en daarna staat de lunch al weer klaar. Alles lijkt hier wel een geoliede machine, duidelijk ervaren mensen die dit vaker doen. Tot nu toe gaat alles op tijd. In de middag schijnt de zon al weer en liggen we lekker te luieren, kleuren, lezen, schrijven, spelen en te pootjebaden en laten we ons nog heel vaak op de rivier meedrijven. Hoewel Amarins het de eerste keer heel spannend vond gaat het na verloop van tijd steeds makkelijker en weet ze niet van ophouden. Silke vindt het allemaal toch wel wat té spannend en houdt het bij kijken, ook prima natuurlijk! Na het avondeten zitten we nog even met een drankje te lezen en liggen we vroeg op bed van alle inspanningen.

6 augustus

We worden wakker van het geluid van watergekletter en de stem van een man die steeds wat korte kreten schreeuwt. Fabian bedenkt zich opeens dat hij bij de receptie iets heeft gelezen over het baden van de dorpsolifant. Snel uit bed met z’n allen en door de achterdeur naar het minidek aan de achterkant. En het is waar! De olifant neemt een bad in de rivier recht achter ons huisje. Het is de mahoud die commando’s naar de olifant roept en de olifant luistert er goed naar. Telkens als de mahoud iets roept duikt de olifant helemaal onder water. Het is superleuk om te zien en natuurlijk is het ook heel leuk wakker worden zo. Het is vandaag al weer tijd om door te gaan, de bestemming is Ayutthaya! Na het ontbijt pakken we de spullen bij elkaar en worden we weer opgehaald met de long tail boot en naar het station van Nam Tok gebracht. We nemen afscheid van de wonderbaarlijke gids Sam en we stappen in een trein die ons over een origineel stukje Death Railway brengt. Het is een lokale trein met houten bankjes, dat maakt de ervaring des te bijzonderder. Het hoogtepunt van de rit is de houten brug die door de Australische krijgsgevangenen in 10 dagen tijd is gebouwd, hij piept en kraakt, maar doet het nog steeds. Ook de conducteur wil weer op de foto met Silke en Amarins en ze krijgen zelfs de conducteurs pet even op. Op het volgende station staat een busje te wachten dat ons vieren naar Ayutthaya brengt. Het is een mooi eind rijden en de meiden slapen binnen 10 minuten als een roosje! Tegen 17:30 komen we aan bij het Kantary hotel.. we vallen een beetje uit de toon hier als ‘backpackers’ in dit 17 verdieping tellende business hotel ? We hebben een luxe suite met twee extra bedden, alles is er: van kitchenette tot aan wasmachine… die moeten we maar even gaan gebruiken, want we hebben een hoop vies gemaakt in de afgelopen week. Wanneer we de tassen in de hotelkamer hebben staan gaan we buiten op zoek naar iets te eten. Toen we aankwamen hadden we aan de overkant van de weg een winkelcentrum gezien, die gaan we even opzoeken. Via een loopbrug over de weg komen we er, maar het blijkt uiteindelijk niet heel veel soeps te zijn. Er zijn maar een paar ondefinieerbare winkels open en er is geen foodcourt of iets dergelijks. Dan maar even een paar straten doorwandelen om iets te eten te zoeken. Veel restaurantjes komen we niet tegen, dus duiken we de 7 Eleven even in en kopen we een brood en een pot jam. Op straat kopen we nog wat bananen. Terug in het appartement toasten we het brood en beleggen dat heerlijk met banaan en jam, jummie!! De wasmachine zetten we even aan en zolang die draait gaan we nog even naar het dak van het hotel waar een zwembad is! Zwemmen in het donker is ook wel eens leuk! Terug in de kamer hangen we de kleding overal in de kamer op aan kasten, deurtjes en hangertjes, hopen dat droogt! Als het hangt gaan we op bed liggen. Nog even het verslag bijwerken met een biertje en daarna lekker slapen… we zijn allemaal heel erg moe! Morgen deze mooie stad maar eens verkennen!

7 augustus

Na een heerlijk ontbijt in een veel te koude ontbijtruimte huren we een Tuk Tuk voor een halve dag en die rijdt ons langs alle mooie bezienswaardigheden. Fijn dat er iemand de weg weet en op je wacht zodat je je ook geen zorgen hoeft te maken hoe je hier weer weg komt. Initieel hadden we het plan om te gaan fietsen met de meiden, maar gezien het rondscheurende verkeer en de fietskwaliteiten van met name de jongste, hebben we dat idee maar laten varen. Ayutthaya was vroeger de oude hoofdstad van Thailand en een van de rijkste steden ter wereld. Aan deze rijkdom kwam ergens in 1769 een einde toen het Burmese leger binnenviel en de stad vakkundig om zeep hielp. Goud werd meegenomen, tempels gesloopt en Buddha beelden onthoofd. Gelukkig is een gedeelte weer een klein beetje hersteld zodat we wel een beeld krijgen hoe het er vroeger uit heeft gezien. Zelfs de meiden vinden het indrukwekkend om te zien allemaal. Hoewel ze er na een stuk of 6 ruïnes wel genoeg van hebben. We bezoeken ook een aantal tempels die iets verder weg liggen. Omdat veel mensen deze stad bezoeken als een dagtrip vanuit Bangkok is het bij de meest bekende tempels soms wat druk, maar bij anderen zijn we gewoon helemaal alleen. Het absolute hoogtepunt van de gekte was Wat Mahathat, waar een zandstenen Buddha vergroeid zit in een boom. Het is het meest gefotografeerde plekje van Ayutthaya en dat hebben we gemerkt. De tempel zelf is prachtig, maar daar zagen we dan bijna niemand meer. Het is ‘Hup de bus uit, rennen naar de boom, foto maken en binnen vier minuten weer verder’, wij moeten er wel om lachen eigenlijk. Wij kijken er in ieder geval lekker rond en drinken een overheerlijke mangoshake, je zou er bijna verslaafd aan raken zo lekker. De Tuk Tuk chauffeur brengt ons bij een bevriend restaurant (krijgt ie vast commissie voor) waar we allemaal verschillende Thaise gerechten bestellen aan een schone tafel in een ruimte met airco.. gaandeweg zien we meer toeristen binnen worden gebracht, ze hebben hier een goed businessmodel bedacht. Hoe dan ook, het eten is lekker en nog steeds zeer redelijk geprijsd. Ondertussen is het een uur of 3 geworden en hebben we er zelf ook wel genoeg van, het is dan ook schroeiend heet hier! Tijd om de rest van de middag lekker in het zwembad en bubbelbad door te brengen. De dames vermaken zich prima in het zwembad en wij lezen zelf een boekje en zijn blij met de wifi in het hotel :-). We zien nog een enorme regenbui aankomen vanaf het dak en merken dat deze vlakbij is wanneer het heel hard gaan waaien. De kinderen vinden het prachtig, van die dikke druppen terwijl je in het zwembad ligt! Avondeten doen we vanavond in het aan het hotel verbonden Kantary café. Ze hebben er ook pizza en daar doen we ons vanavond maar eens te goed aan. Na het eten met ook een heel on-Thais toetje doen we nog wat boodschapjes in een steegje vlak bij het hotel. Hoewel we in een erg groot hotel zitten hebben we het vermoeden dat hier weinig hotelgasten komen. We (nou ja, vooral Amarins en Silke) worden overal aangestaard en als we bij iemand wat bananen kopen dan moet de hele familie aan ons voorgesteld worden. Zelfs dochterlief en oma worden uit een achterkamertje gehaald om die blonde meisjes te zien. Ze vinden het echt oprecht bijzonder dat we bij hen boodschappen komen doen (en het hotel uit durven komen…). Wij hebben in ieder geval nog nooit zoveel lol gehad met het kopen van een paar bananen…

8 augustus

Vandaag vragen we weer om een Tuk Tuk om nog een tempel te bezoeken die wat verder weg ligt en gelijkenis lijkt te vertonen met de Ankor Wat (Wat Chai Wattanaram). De tempel is neergezet in opdracht van koning Prasat Thong om zijn moeder te eren, dat zijn nog eens ideale zonen. Het grappige is dat we dezelfde chauffeur treffen als gisteren. Hij vertelde ons nog dat hij nadat hij ons had teruggebracht nog even naar Sukothai was gereden voor een ritje (800km heen en weer), de arme man lag nog te slapen toen hij gebeld werd.. maar hij vond het leuk ons weer te zien. De grote tempel is nog mooi intact en er zijn hier ook veel Thai in hele mooie traditionele kleding die de tempel bezoeken. Nu staren wij eens ongegeneerd mensen aan en zijn wij degene die vragen of we ze op de foto mogen zetten. We proberen nog een gesprekje aan te knopen met een jong stel en hoewel ze zeggen dat ze een beetje Engels spreken begrijpen we elkaar maar moeizaam. Wel begrijpen we dat het bezoeken van deze tempel in deze kleding een traditioneel ding is. Wellicht heeft het iets met moederdag te maken dat hier rond deze tijd wordt gevierd. Het geeft in ieder geval een mooie extra dimensie aan het bezoek van deze tempel. We willen ook nog even bij een oude Nederlandse nederzetting kijken, maar als we daar aankomen blijkt er (ook tot grote verrassing van onze chauffeur) een of andere appartementencomplex gebouwd te worden en kunnen we de ingang niet vinden. We laten het er maar bij en gaan voor een late uitgebreide lunch.

Na de lunch moeten we de tassen weer inpakken omdat we later vanavond de nachttrein richting Chiang Mai nemen. De meiden zijn er nogal hyper over. De ingepakte tassen brengen we naar beneden en checken uit. We gaan daarna nog even zwemmen en maken gebruik van de ‘executive lounge’ van het hotel waar tot grote vreugde van Silke gratis cake te vinden is! Dan is het zomaar 20.00 en worden we opgehaald om naar het station te gaan. Het is een enorme drukte op het station, met heel veel toeristen. De vorige trein naar Chiang Mai had nogal wat vertraging waardoor er twee grote groepen op het station staan. We horen veel Nederlands om ons heen. Gelukkig is onze trein redelijk op tijd, Silke valt op het station al bijna in slaap. We eten nog snel een paar boterhamen met chocopasta en jam en wanneer de trein arriveert zijn we zomaar bij onze coupe’s. We hebben twee aparte kamers in de trein met een open tussendeur, dus eigenlijk 1 grote slaapcoupe voor ons vieren. Silke slaapt binnen 1 minuut als een roosje, het vele zwemmen en de spanning hebben haar nogal moe gemaakt. Wij lezen met zijn drieën nog wat in de trein en dan valt ook Amarins als een blok in slaap. Wij hebben wat meer moeite en slapen meer niet dan wel. Alles kraakt en piept en veel airco blowers zijn stuk zodat je af en toe wat ongewilde koude lucht over je heen krijgt. We maken er maar het beste van en zijn blij dat in ieder geval de meisjes goed slapen.

9 augustus

Na een voor ons nogal beroerde nacht wordt het ontbijt gebracht! Gebakken eieren, toast, koffie, ham, jus d’orange, worstje….. het kon allemaal minder! Silke slaapt nog steeds, die had wat in te halen. Ook voor het ontbijt haalt ze haar neus op, gelukkig hadden we ons voorbereid en gewoon wit brood met jam meegenomen. Dat gaat er wel in en even later worden onze bedden omgetoverd tot gewone banken en hebben we een vier persoons coupe voor de laatste paar uurtjes. We komen rond 9 uur aan op het station van Chiang Mai, waar we weer netjes opgewacht worden. In een luxe taxi worden we in 1,5 uur naar het Rabeang Pasak Treehouse gebracht. En dat is inderdaad precies wat het is. We slapen de komende twee nachten in een boomhut! Het is een bizar gezicht, er staan hier in de bomen een stuk of 10 verschillende boomhutten. Wij hebben een speciale familie boomhut met aparte buiten zitplaats op een paar meter hoogte, de meiden slapen helemaal boven in de boom terwijl wij een ruim bed op de ‘eerste verdieping’ hebben. Het is nu al een leuke ervaring. Als we aankomen schijnt de zon en we besluiten een eindje te gaan wandelen in de jungle. Binnen een paar minuten horen we grote donderklappen en barst een tropische regenbui los. Verder gaan of niet verder gaan? We gokken het erop en lopen verder, maar besluiten een paar minuten later toch maar terug te lopen. We zien helemaal niks door de plensbui en we proberen angstvallig de camera droog te houden. Totaal doorweekt tot op ons ondergoed komen we weer aan bij onze boomhut… Snel afdrogen en droge kleren aan, gelukkig is de boomhut waterdicht. Dan maar wat uitrusten van de beroerde nacht in de trein en aan het reisverslag tikken! De meisjes spelen boven op hun eigen kamer en met z’n allen komen we echt even bij.

Gelukkig duren de regenbuien hier nooit lang en is het snel weer droog. Het beekje naast onze boomhut leent zich uitstekend voor het vissen. We lenen een paar schepnetjes en emmertjes bij de receptie en Amarins heeft meteen twee visjes te pakken met haar schepnetje. We bewonderen ze even en dan gaan ze weer snel terug in het water. We zijn er lang zoet mee, het is alleen jammer dat het water door de regenbui een beetje troebel geworden is. Het eten is erg lekker die avond, verschillende Thaise gerechten die we nog niet eerder hebben gehad smaken ons prima! We blijven na het eten nog even zitten en spelen wat kaartspelletjes waarna we redelijk op tijd ons bed opzoeken, we zijn best moe nog van de treinreis…

10 augustus

We worden vroeg gewekt door de bellen van de nabij gelegen tempel, de monniken worden opgeroepen voor het gebed en wij komen er dan ook maar uit… om te ontbijten, dat dan weer wel. We nemen uitgebreid te tijd om te eten en een spelletje te spelen. We maken vandaag de wandeling af die we gisteren zouden maken, het is echt een prachtig uitzichtpunt waar we uitkomen, we kijken zo de vallei in. De wandeling is op zich niet heel lang, maar omdat de meiden allemaal verschillende leuke beestjes, vlindertjes, vogeltjes en bloemetjes zien doen we er best heel erg lang over. We gaan ook even kijken bij de tempel waar de bellen vandaan kwamen vanmorgen. Heel bijzonder om te zien dat er midden in de jungle zoveel pracht en praal te vinden is. In de namiddag gaan we lekker zwemmen in de beek, het is een stralende dag vandaag, van de hoosbui van gisteren is niets meer te zien. (nou ja, alleen de schoenen van Fabian zijn nog doorweekt…). De grote groep Chinese toeristen die vanmorgen aangekomen is, is nogal luidruchtig en aanwezig. Gerjanne ziet in de middag een paar jongetjes bij de beek met een mooi gekleurde vis in een emmertje. Hebben ze nou die koi karper uit het privé-vijvertje bij de receptje gevist?? Ze gaan er nogal hardhandig mee om, houden de vis in de hand en laten de vis in de hand een beetje zwemmen in de beek. Hmmm, dit lijkt me niet handig. Wanneer Gerjanne bij de receptie aangeeft wat ze gezien heeft wordt de eigenaar woest en beent meteen naar de beek om even met de jongens te babbelen. Ook de ouders worden in het beste Chinees van de man aangesproken. Later worden we hartelijk bedankt door de eigenaar, het was inderdaad een koi karper uit zijn eigen vijver….

Er zijn bij het ‘resort’ ook leuke ansichtkaarten te koop met een foto van ‘onze’ boomhut er op, daar kopen we meteen een paar van en schrijven ze vol om ze naar familie en klasgenootjes te sturen. We denken niet dat ze aankomen voordat wij terug zijn, maar ach, het gaat toch om het idee hè? We hebben ook de verse mango / lychee smoothie ontdekt hier, daar kun je wel verslaafd aan raken, en als zelfs Silke ze lekker vindt, dan moet het wel iets heel bijzonders zijn!

11 augustus

Vandaag alweer de laatste dag bij onze mooie boomhut. De meiden beschilderen onder het genot van weer een mango smoothie een houten kikker (dezelfde kikkers die de Akkah vrouwen in Bangkok steeds probeerden te slijten aan ons) en we pakken de tassen weer in, inclusief alle kleren die nat geworden waren en niet willen drogen hier. We komen er ook achter dat de rugzakjes van de meiden die we mee hebben niet al te best meer zijn, ze scheuren en zijn eigenlijk iets te zwaar beladen. Daar moeten we in Chiang Mai ook maar wat aan doen. Keurig op tijd staat de transfer voor ons klaar en we worden gezwind naar het Kantary Hills hotel gebracht. En het contrast kon niet groter zijn… we kwamen uit een boomhut… en we zitten nu in een super de luxe appartement met twee aparte slaapkamers, een mega woonkamer, twee badkamers, een keuken… (zeg maar het soort hotel waar de deur voor je open gedaan wordt als je komt aanlopen…..) Oh ja, en hadden we het al over de twee balkons gehad en de wasmachine? Van beiden maken we meteen gebruik (er is best veel vies geworden in de jungle.. en het balkon gebruiken we om de was te laten drogen). De meiden zijn door het dolle heen en beginnen meteen tikkertje te spelen en heen en weer te rennen. We besluiten om na de lunch even te gaan zwemmen (ook een groot zwembad bij het hotel ja) en ons daarna naar de Zaterdag nachtmarkt (Saturday Walking Street) te begeven. We kijken echt onze ogen uit, wat een mensen en wat een koopwaar. Amarins en Silke zijn bijna niet te houden, die willen alles wel meenemen. Ze zoeken beiden een leuk jurkje uit, zelf kopen we ook nog wat nuttige zaken. Het is echt super gezellig, we eten en drinken wat bij de vele foodstalletjes die er zijn (pannenkoek met banaan en nutella… Thais genoeg voor de kinderen vandaag) en besluiten dat er toch maar een koffertje moet komen voor de kinderen. Eens kijken of we morgen een mall of iets dergelijks kunnen vinden. In de gedeelde rode taxi valt Silke al bij mama op schoot in slaap en de Thaise mensen die onze taxi delen kijken vol liefde naar het kleine, slapende, blonde, hoopje kind. Het is pas tegen 22:30 als we bij het hotel aankomen, maar wat is Chiang Mai een leuke en gezellige stad!

12 augustus

Ondanks dat we laat op bed lagen, waren we toch weer vroeg wakker. We maken maar gelijk van de gelegenheid gebruik om na het (mega)ontbijt de Wat Phrathat Doi Suthep te bezoeken. Na wat onderhandelen vinden we een taxichauffeur die ons die kant op brengt in zijn Rode Tuk Tuk. De tempel wordt ook wel Doi Suthep genoemd, al is dat feitelijk de naam van de berg waar hij op gebouwd is. De tempel wordt door vele Thai als heilig beschouwd. De chauffeur is zo vriendelijk om ook even te stoppen bij een uitzicht punt en we voelen ons al bijna schuldig dat we hebben onderhandeld over de prijs. Maar de beste man is nog zo vrolijk en goedlachs dat we ons ook niet al te schuldig hoeven voelen… (bovendien maakte hij ook nog een foto van Silke met zijn mobiel terwijl hij achterstevoren zat en reed… man, kijk voor je!). Vanaf de parkeerplaats is het nog ruim 300 treden omhoog om bij de tempel te komen. De tempel zelf is erg indrukwekkend, het was er ook smoordruk, waarschijnlijk omdat het vandaag moederdag is in Thailand? We kijken onze ogen uit en genieten van het uitzicht en verwonderen ons over de vreemde vogels die we zien… en dan bedoelen we niet de vliegende variant). Heel bijzonder vonden we het dat overal bordjes hangen of we alsjeblieft stil willen zijn, maar dat juist de ‘huisfotografen’ hard lopen te schreeuwen dat we aan de kant moeten en of we niet op de foto willen… Hmmmmm….

We gaan met dezelfde Tuk Tuk weer naar beneden en laten ons in het oude centrum afzetten, we wandelen wat rond en vinden een shop die Mango Mania heet.. tja, daar moeten we natuurlijk even naar toe. Alles op de kaart bevat mango, we nemen een smoothie met Mango en kokos, Mango ijs en een combinatie daarvan. Omdat we gisteren zagen dat de tassen van de meisjes het begonnen te begeven zijn we naar een winkelcentrum gegaan en hebben daar twee mooie rolkoffertjes weten te vinden (tot zover het backpacken…). Maar dit betekent ook dat we weer meer ruimte hebben! Alle kidskleding en hun aanverwante zaken als doeboeken, schrijfgerei en souvenirs gaan in de koffer, dat ruimt lekker op in de backpack! En omdat we nu dus ruimte over hebben is het tijd om souvenirs in te slaan. Eerst nog even lekker zwemmen en afkoelen, en dan op naar de zondagmarkt (Sunday Walking Street). “Moeten we ook een poncho mee?” vragen we elkaar nog. “Wel nee joh… het gaat toch niet regenen…” Goed, je voelt het al aankomen natuurlijk, we liepen net een half uurtje lekker over de markt en het barste werkelijk los. Kletsnat geregend bedenken we wat we moeten doen. Het duurt gelukkig niet al te lang, maar alles is wel nat. Vooral Silke wordt erg koud met haar natte jurkje en ook Amarins heeft het wel eens warmer gehad zegt ze. Dan maar snel op zoek naar droge kleren, dus voor de tweede dag op rij krijgen ze een nieuwe jurk. Elk nadeel heeft zijn voordeel zeg maar! Met de extra ruimte in ons achterhoofd slaan ook wij leuke souvenirs in! Ook eten we een heerlijk Pad Thai op straat en ook Amarins doet zich er te goed aan. Silke houdt het bij een stuk of 3 bananen, ook prima. We zijn vandaag een klein beetje vroeger bij het hotel, maar de meiden zijn er niet minder moe om. Fabian gaat nog even naar de overkant van het hotel voor een massage. Die voelt hij morgen vast ook nog wel… ongelooflijk waar die kleine Thaise vrouwen toe in staan zijn!

13 augustus

Silke komt ons weer vroeg wekken, ongelooflijk wat een sterk bioritme dat meisje heeft. Ook Amarins volgt als snel en dan gaan we maar op tijd ontbijten. Omdat het vandaag zou gaan regenen hebben we gisteren best heel veel dingen gedaan waardoor er vandaag opeens “tijd over” lijkt te zijn. We kijken naar boven en zien een half bewolkte lucht, nu zegt dat hier in het noorden niet zo heel veel, maar het lijkt erop dat het in ieder geval mooi weer blijft. We bespreken de opties met de meisjes en we kiezen tussen de watervallen van Nam Tok Mae Sa en de dierentuin. Het worden uiteindelijk de watervallen, dierentuinen hebben we tenslotte in Nederland ook wel. We vragen bij de receptie van het hotel wat een taxi ongeveer moet kosten daar naar toe, maar dat valt nogal tegen. Op straat houden we een rode Tuk Tuk aan en we zijn er snel uit. Hij brengt ons naar de watervallen en wacht dan daar een uur of twee op ons om ons ook weer terug te brengen. Dikke prima! Het is nog wel een eindje rijden maar de rit zelf is ook de moeite waard. Grappig om te zien dat zodra je even buiten de stad bent mensen nog oprecht verrast lijken te zijn dat je daar als toerist bent. Vooral de blonde meiden moeten zich bijna prinsesjes voelen zoveel aandacht krijgen ze. We komen aan bij de watervallen die bestaan uit 10 verschillende terrassen en besluiten om meteen maar helemaal naar de bovenste te lopen en dan de anderen op de weg naar beneden te pakken. Het is een hele lange trap / pad / klimweg naar boven dwars door de jungle, maar de meiden lopen zonder te zeuren naar boven. Als we boven zijn gekomen staat het zweet ons overal en we besluiten om maar een duik te nemen in het bassin onder de waterval. Amarins lag als eerste in het water! We proberen om tegen de stroming in te zwemmen, maar dat is nog niet makkelijk! We vermaken ons heel erg goed daar, het water is lang zo koud niet als we hadden gedacht. Het lijkt nog heel eventjes te gaan regenen, maar het blijft bij een paar druppeltjes. Het is heel bijzonder om met zijn vieren onder een waterval te zwemmen, er is ook helemaal niemand anders (velen blijken ergens rond terras 6 te stoppen met naar boven te lopen, als we naar beneden komen zien we daar veel meer mensen in het water liggen… wij blij!). Dan wordt het toch wel weer tijd om de kleren aan te trekken en naar beneden te lopen. We stoppen onderweg nog voor een ‘paar’ foto’s en melden ons beneden weer bij de Tuk Tuk die ons netjes terug naar het hotel brengt. Onderweg nog sjans met een Tuk Tuk vol met Thaise vrouwen die maar blijven lachen en zwaaien alsof we filmsterren zijn. Het was een mooi avontuur met zijn vieren bij de waterval en we zijn blij dat we er zijn geweest!

Bij het hotel aangekomen zeggen de meiden dat ze nog helemaal niet genoeg hebben van het zwemmen en dus duiken we daar ook nog maar even het zwembad in. Na het zwemmen nemen we in het restaurant naast het hotel nog een gebak’je’ dat zo groot is dat we de komende uren geen honger meer zullen hebben. We wassen het groene haar van Silke met Ketchup (op internet vind je de raarste dingen….) wat een beetje lijkt te helpen. De meiden kijken nog even een film wanneer wij hun koffertjes inpakken voor de vliegreis van morgen, dan staat Phuket op het programma, het zal wel iets heel anders dan zijn hier. Tegen 20.00 krijgen we toch wat trek en besluiten een tentje te gaan zoeken om wat te gaan eten. We vinden een leuk Thais restaurant wat een setting heeft van een Franse Bistro (je moet er maar opkomen) en bestellen wat authentieke Noord-Thaise gerechten. Ze zijn echt heel lekker, maar we branden wel een beetje weg. Voor Amarins is het net te veel, ze probeert het dapper, maar halverwege staakt ze dan toch de strijd. Silke hadden we al voorzien van bruine rijst, wat ook nog even een strijd was omdat het er anders uitzag dan witte rijst, maar toen ze met haar ogen dicht had geproefd vond ze het toch lekker. Het is al laat ondertussen en Silke valt in slaap (moet je maar langer uitslapen ’s morgens…). Gerjanne tilt haar naar het hotel en we leggen haar meteen op bed. Benieuwd of ze morgen wat langer slaapt…. We pakken nog wat spullen bij elkaar en duiken dan ook ons bed in. Het was weer een prachtige dag, morgen dus vliegen!

14 augustus

We slapen zowaar een beetje uit en gaan niet al te vroeg ontbijten. We pakken de tassen in terwijl de meiden lekker nog een filmpje kijken. Wat zijn we blij met de aangeschafte koffertjes voor ze, alle kleren en souvenirs, knuffels en knutselspullen passen er in. En is er in de grote backpacks zat ruimte over voor onze eigen souvenirs. We worden netjes op tijd weer opgehaald, we gaan dit hotel trouwens wel missen. We zeiden al tegen elkaar, die kinderen van ons zijn nu al straal verpest… die kunnen nooit weer in een ‘gewoon’ hotel overnachten. Nou ja, op naar het vliegveld. Inchecken gaat snel en makkelijk en we besluiten een echte Thaise lunch te doen bij de McDonalds voor de verandering. Fabian heeft de spicy chicken burger, en van dat spicy, daar is geen woord van gelogen. En Silke eet zelfs een cheeseburger! De wonderen zijn de wereld nog niet uit hoor! Als toetje nog een lekker ijsje en dan maar naar de gate. We lopen zo het vliegtuig in en voor we het in de gaten hebben zitten we al weer in de lucht. En wat denk je… komt er lunch aan… hadden we dus net gegeten… Die zagen we niet aankomen om kwart over twee ‘s middags als domme Hollanders. Ach, we nemen er een beetje van en vooral het toetje is prima te doen. De vlucht naar Phuket is verder prima, de meiden kijken hun ogen uit door het raampje en zo landen we weer keurig op tijd. De tassen halen, naar de uitgang en weer worden we opgewacht. Het is werkelijk onvoorstelbaar wat een vlekkeloze planning en timing er tot nu toe in onze reis zit. Hebben ze goed voor elkaar bij Asian Trails / Travelnauts, mag ook wel een keer gezegd worden! We worden aller hartelijkst ontvangen bij het Holiday Inn aan Mai Khao Beach. We hebben er een Kids Suite, de meiden slapen in een stapelbed met leuk beddengoed, een boom in de kamer voor hun spulletjes en een DVD speler en playstation… Mooi, papa en mama hebben ook rust! Wel wordt er natuurlijk even overlegd wie als eerste boven mag slapen, morgen draaien we het om ?

We trekken razendsnel de zwemkleren aan en lopen naar het strand. Het resort ligt aan het strand en we spelen de rest van de middag in de hele hoge golven! Wat een spektakel zeg. Daarna nog even de infinity pool van dichtbij bekijken en een cocktailtje drinken aan de poolbar… de tijd vliegt voorbij. Snel douchen en naar het restaurant waar we tot de aangename verrassing komen dat de kinderen gratis eten en drinken, mag ook wel, de volwassenen betalen ‘On Thaise’ prijzen hier. Ach, we dineren aan het strand, het eten is erg lekker en de bediening meer dan vriendelijk. Silke valt aan tafel in slaap (het wordt meer regel dan uitzondering), tijd om naar bed te gaan!

15 augustus

Na het ontbijt (aan een tafel in het zwembad, huh?) vragen we de meisjes wat ze willen doen vandaag. We kunnen natuurlijk Phuket verkennen of gewoon lekker een dagje strand / zwembad doen. De laatste optie wordt met gejuich ontvangen, dus we blijven vandaag lekker bij het strand. De golven zijn nog steeds heel erg hoog dus we spelen dat het een lieve lust is. Zandkastelen bouwen, beetje zwemmen, lekker relaxen, de tijd vliegt. Fabian gaat nog even hardlopen langs het strand, blootvoets en op een scheef strand, dat valt nog niet mee zeg! ’s Avonds verzamelen we in het donker nog wat zand om mee te nemen naar Nederland en als het Silke duidelijk wordt dat we morgen opgehaald worden om naar Khao Sok nationaal park te gaan roept ze helemaal verbaasd uit “maar we hebben helemaal niets gedaan hier!” Tja, dat was toch precies de bedoeling? We waren ook wel een beetje toe aan een dagje “vakantie”, er komen nog een paar inspannende dagen aan in Khao Sok! Terug op de hotelkamer kunnen we met gemak allemaal tegelijk douchen in de familiedouche en pakken we wederom onze tassen in. Note to self: minder spullen mee de volgende keer….!

16 augustus

Ruim op tijd staat het busje ons al op te wachten en we worden in zo’n 2,5 uur naar Elephant Hills gebracht. We worden hier heel hartelijk ontvangen en krijgen de tijd om ons even op te frissen en om te kleden en dat staat de lunch al klaar. Alle maaltijden worden hier in buffetvorm aangeboden en uiteraard is er weer een keur aan heerlijke Thaise gerechten! Wat een feest dat eten hier (voor ons dan, Silke eet alleen rijst…) We slapen in een prachtige tent met aan weerszijden een hangmat en een gezellig, houten zitje voor de tent. In de tent ontbreekt het ook aan niets. Het is erg sfeervol ingericht met veel hout in de vorm van olifantenkoppen, olifantenpoten of olifantenslurven. Ook staat er een ventilator, is er elektriciteit, zijn er stopcontacten (niet geheel onbelangrijk om alle apparatuur die we meeslepen op te kunnen laden) en is er een kluis aanwezig, koffie en thee zet faciliteiten en zelfs wifi…. huh, we zaten toch in de jungle???

Voordat de eerste excursie begint komt onze gids Vim aanlopen met een kam en elastiekjes. Of ze het haar van onze dames wel even mag invlechten. De meisjes vinden het prachtig en er is gelijk een goede band gesmeed. Dit gaan leuke dagen worden! Dan worden we naar het olifantenkamp gebracht waar een stuk 12 olifanten op ons staan te wachten. In 2010 besloot Elephant Hills geen trektochten meer aan te bieden omdat dit volgens hun visie geen natuurlijke activiteit is voor olifanten. Zij hebben gekozen voor een meer interactieve vorm van olifanten toerisme waarbij de olifanten vrijer zijn. Het siert Elephant Hills dat ze als één van de eerste kampen hun beleid ten aanzien van omgang met ”tamme” olifanten hebben aangepast. We krijgen een korte veiligheidsuitleg en mogen dan naar de dames toe. We maken kennis met een aantal olifanten en kunnen ze aaien, knuffelen en gewoon bewonderen. Het valt op hoe ontzettend zachtaardig de olifanten zijn, alles gaat heel langzaam als ze bij mensen in de buurt zijn. De dames kijken hun ogen uit, wat zijn ze groot en dichtbij! Twee olifanten nemen een bad en we leren dat ze eigenlijk altijd in paren het water in gaan, het liefste met hun beste vriendin. We leren ook dat een olifant per dag zo’n 250 kilo voedsel naar binnen werkt en er komt 140 kilo poep per dag uit.. Effe keer de 12 olifanten doen… dat is een beste aanhanger poep per dag..

Dan komt het hoogtepunt, we mogen zelf een olifant gaan wassen! Een tuinslang, emmers water en kokosborstels liggen klaar om de olifant schoon te maken. Vooral niet te voorzichtig zijn krijgen we te horen, olifanten hebben een huid van ca 2.5 cm dik (daar komt het woord olifantenhuid vandaan…) Amarins en Silke gaan er helemaal in op, Silke vindt het in het begin nog wel een beetje eng, maar komt losser en losser. Emmers water tegen de olifant aangooien, besproeien met de tuinslag, wat een feest! We geven ook wat kleine stukjes fruit aan de olifant en voelen hoe ontzettend sterk zijn (haar) slurf is. De Mahout (olifanten verzorger) helpt Silke en Amarins en maakt ook foto’s met onze camera. Echt heel erg leuk! Daarna is het tijd voor de lunch van de olifanten. We schrikken ons eerst nog even een hoedje als er tussen de ingrediënten opeens een giftige zwarte slang kruipt. Gelukkig wordt het beestje vakkundig weggehaald maar is er wel even sprake van een lichte paniek… We hakken de ananassen en suikerriet in stukken, scheuren bananen per 3 af en maken een vitamine bommetje voor ze klaar. De olifanten nemen het allemaal ontzettend rustig aan en Silke wordt driester en driester. Heel erg leuk om te zien! Helaas komt aan alle mooie dingen een eind en moeten we de olifanten jammer genoeg al weer gedag zeggen… Nog even een laatste olifantenknuffel en dan lopen we naar de nabij gelegen rivier. Hier stappen we in een kano en worden we heel luxe de rivier rond gevaren. We spotten veel verschillende slangen en een paar apen en genieten van de prachtige uitzichten. Het Khao Sok Nationaal Park heeft prachtige dramatische rotspartijen en weelderige begroeiing. Het was een hele indrukwekkende dag! Na terugkomst zwemmen de meisjes nog even en maken vriendinnetjes met twee andere Nederlandse meisjes die hier ook een paar dagen zijn. Gezellig! Ondertussen bekijkt Gerjanne aan de rand van het zwembad de talloze foto’s die we vandaag geschoten hebben. Hoe gaan we hier ooit keuzes in maken?! Na een douche en droge kleren is het tijd voor het avondeten en kunnen we ook nog genieten van een kookdemonstratie en een dansdemonstratie van de plaatselijke jeugd. We vergapen ons in het souvenirwinkeltje nog even aan al het moois en besluiten dat we de komende dagen nog wel even wat willen kopen daar!

17 augustus

Vandaag staat in het teken van de zoutwater rivieren. Na het ontbijt bezoeken we eerst de lokale markt waar we ons vergapen aan al het ongekoelde vlees en vis. Hoewel er hier wat andere standaarden gelden dan thuis zijn we gelukkig tot op heden niet ziek geworden. Het zal dus allemaal wel vers zijn wat hier ligt. We kopen er wat banaantjes en een paar zakjes kruiden en chili voor thuis en gaan dan naar de speedboot toe die ons over de rivier toert. Het uitzicht is prachtig, de mangroves zijn indrukwekkend. Met de speedboot gaan we heel rustig de mangrove in en bekijken we de indrukwekkende natuur. Ook hier zien we weer slangen in bomen en zelfs een heus mierennest en een grote hagedis. Vanuit de mangrove gaat we fullspeed naar een grotere boot die voor anker ligt een stuk verder op de rivier. Eenmaal op de boot doen we snel onze badkleding aan en mogen we vanaf de boot het water in springen. Omdat er nog wel wat stroming staat zijn er touwen met reddingsbanden in de rivier gegooid waar we ons aan kunnen vasthouden. Sommige durfals springen vanaf het dak van de boot, maar dat is voor onze kroost nog net wat te heftig. We maken ons op voor de lunch wanneer Gerjanne met 2 bekers hete thee van de ene op de andere boot probeert te klimmen. Dit gaat wonderbaarlijk goed, maar op de tweede boot ziet ze het afstapje niet waardoor ze een enorme smak maakt, heet water over zich heen krijgt en ook nog een mok verliest in de rivier. Oef, dat was even schrikken, maar gelukkig is er op wat brandplekjes na geen blijvende schade.

Na de lunch (hoe krijgen ze het toch voor elkaar op zo’n boot) mogen we zelf gaan kajakken. Fabian gaat met Amarins en Gerjanne met Silke in een kajak. We maken een mooie tocht door de mangroves die steeds smaller worden! We zijn allemaal nogal onder de indruk van alles wat we zien. Uiteraard krijgen we op het einde nog een enorme plensbui op ons hoofd, die duurt minder dan een minuut maar we zijn kletsnat! Gelukkig zaten we nog in onze badkleding op de kano. Als we weer bij de boot aankomen gaan we nog even lekker zwemmen. Nu gaat het een stuk makkelijker omdat de stroming bijna weg is en de kids weten dan ook niet van ophouden. Ontelbaar veel keren op de boot klimmen en er dan weer afspringen. Na een douche met een tuinslag en droge kleren aantrekken is het tijd om weer per speedboot te vertrekken naar de truck. Deze brengt ons weer naar het main camp. Terug bij onze tent vinden we een gigantisch grote pad om de stoel voor de tent. We denken dat het beest minstens een kilo moet wegen. De meisjes zitten het beest wel een half uur vol interesse te bekijken en de pad vertrekt geen spier. Toch leuk, van die jungle beesten…

18 augustus

Een groot gebied van het Nationaal Park wordt gedomineerd door het Cheow-Lan meer, een uitgestrekt meer bezaaid met tropisch begroeide kalksteenrotsen. Het sprookjesachtige landschap wordt hierdoor ook wel liefkozend ‘klein Halong Bay’ genoemd, wat refereert naar het beroemde natuurgebied in Vietnam dat inderdaad veel gelijkenis vertoont. Na het ontbijt en een uurtje in de truck gaan we eerst bij het uitzichtpunt langs om de stuwdam te bekijken. Het ontstaan van het meer is een verhaal vol tragedie maar het schijnt dat nu de bevolking wel content is. De oorspronkelijke dorpjes in de vallei schijnen er nog steeds te zijn, de mensen zijn wel geëvacueerd, maar verder is er niets weggehaald. Nu dus onder 100 meter water zo ongeveer. Er zijn nog wel duikexpedities geweest, maar het zicht in het meer is na een meter of 9 al nihil naar het schijn. We verkennen het meer per lokale longtail boot en nemen een duik in het water in een besloten baai. Heel erg leuk om te doen, alleen had niemand er bij nagedacht hoe we weer aan boord moesten komen. Na wat avonturen lukt het uiteindelijk weer aan boord te klauteren via de rotsen waar de boot tegenaan vaart… Beladen met blauwe plekken zijn we weer aan boord en vervolgen we onze weg. Onderweg spotten we ook nog een paar apen en komen dan aan bij het floating resort van Elephant Hills. Een stuk of 30 safaritenten die neergezet zijn op vlotten. Het is een prachtig gezicht zo op het rimpelloze water met een geweldig decor! We eten daar (alweer) erg lekker en pakken daarna een kajak om de uitlopers van het meer te verkennen. Met z’n viertjes in 2 kajaks gaan we onderweg. Het is fantastisch stil op het water op het geluid van de apen, vogels en kikkers na. Indrukwekkend om hier met je kajak doorheen te varen. Terug bij het drijvende resort zwemmen we nog even lekker. Met onze zwemvesten aan kunnen we vanaf het ponton het water inspringen en daarna weer op het ponton klimmen. Het water is superlekker en smaragdgroen. Hoe vaak maak je nou mee dat je zo kunt zwemmen?! We komen een Belgisch gezin met ook twee dochters tegen die we nog wel vaker zullen tegenkomen. Met tegenzin moeten de meisjes uit het water wanneer het tijd is om terug te gaan naar het main camp. We gaan weer met de longtail boot terug naar de pier, waar we weer in onze truck klimmen. Terug met de truck naar ons ‘eigen’ resort en we eten met het Nederlandse gezin dat we een paar dagen geleden ook al tegen waren gekomen. De vriendinnetjes vinden het fijn om Amarins en Silke weer te zien en ook de ouders kletsen even lekker bij. Omdat zij morgen doorgaan besluiten we om contact met elkaar te zoeken wanneer we op Koh Samui zijn, hoe leuk zou het zijn elkaar daar weer even terug te zien! We gaan veel te laat naar bed, de meisjes zijn echt onvermoeibaar vanavond….

19 augustus

Vandaag staat in het teken van de Jungle Trekking. Onder normale (lees: droge) omstandigheden is het een fluitje van een cent zeggen ze (nou ja, behalve dan als je misschien wat last van je knieën hebt, of niet zulke sterke enkels, of boven de 50, maar verder geen probleem hoor… ook voor de kinderen niet…). Het is nu natuurlijk regenseizoen, en dat merken we. We vertrekken in een hoosbui, gaan direct per kano over de snel stromende rivier en bereiken dan een wat normaal gesproken mooi pad is. Nu blijkt het een waterval. Al snel staan we tot onze knieën in het water en proberen we ons een weg naar boven te banen. Hoewel Silke al redelijk snel roept dat ze het saai vindt is het toch een groot avontuur. Iedereen helpt elkaar de berg op en we komen langs rubber plantages en hele grote oude bomen met wortels die hele rotsen lijken te omvatten. Uiteindelijk komen we aan op een soort open plek in de jungle waar een afdakje is gemaakt en we even droog kunnen zitten. Er is ook een “jungle chef” aanwezig die voor ons lunch gaat bereiden. Ongelooflijk wat die man met een paar stukjes hout voor elkaar weet te krijgen. Langzaam gegaarde varkensfilet, (heerlijk gekruid) die met een paar bamboe klemmen boven het vuur draaien. De meiden helpen driftig om het te laten draaien en drogen zo bij het vuur ook weer een beetje op. Er wordt nog een lekkere dipsaus gemaakt (waar de Engelsen in de groep niet zo goed tegen konden, maar wij vonden het weliswaar pittig, maar ook heel lekker). Als er ook nog een soort scrambled eggs, kippensoep in kokosmelk en rijst verschijnt hebben we een wereldlunch! Uiteraard moeten we ook weer terug, maar dat blijkt mee te vallen, we nemen een andere weg terug dan we gekomen zijn en komen redelijk snel weer bij het kamp uit. We hebben de tijd om te douchen, de laatste spulletjes in te pakken en nog wat souvenirs te kopen. Van deze waanzinnige plek waar we zulke mooie en onvergetelijke dingen gedaan hebben willen we ook graag een fysieke herinnering hebben. Keurig op tijd worden we samen met het Belgische gezin opgehaald om naar Koh Samui te gaan. De transfer in het busje duurt een paar uur, maar we zitten zo gezellig te kletsen met elkaar dat de tijd voorbij vliegt.

We krijgen van de chauffeur een bootticket en gaan gezellig met zijn achten buiten op het dek van de ferry zitten. We spotten hele grote kwallen (ieuw!) en zien ook roze dolfijnen en een vliegende vis! Ook hier vliegt de tijd en voor we het weten zitten we op Koh Samui. Het is een erg groot eiland, we zitten in Lamai, direct aan het strand in het Thai Beachhouse resort. Uiteraard worden bij de haven direct weer opgepikt en reizen we wederom met de Belgen naar ons resort. De kamer die we krijgen is groot, maar ietwat gedateerd, maar we maken ons er niet druk om, we zullen er waarschijnlijk alleen maar slapen. Het zwembad en het strand zijn fantastisch. Hier vermaken we ons de komende dagen wel! ’s Avonds hebben een lekker diner op het strand, verse vis van de BBQ, samen met onze Belgische vrienden Gunter, Eva, Orphée en Eloïse. De meiden hebben elkaar direct gevonden en daar hebben we dus geen kind meer aan. Ook wel eens lekker ? Het is pas 23.00 uur als we onze kamer opzoeken en wonder boven wonder is Silke nog steeds wakker ondanks de inspanningen van deze dag.

20 augustus

Gisteren hadden we nog snel even alle natte kleren (eigenlijk alles.. je houdt in de jungle niets droog) buiten opgehangen. Vandaag brengen we dat maar even naar de wasserette, niet te geloven wat een putlucht komt er uit die waszak. Verder doen we eigenlijk helemaal niets… We hebben een heerlijke strand en zwembad dag met “de Belgen”, de meiden bouwen zandkastelen, duiken in de golven en dan weer in het zwembad en dan weer in de golven. Papa en mama nemen het er even van met een koud biertje op het strand. Het lijkt wel vakantie zeg! Ook ’s avonds eten we weer even samen, nu gaan we maar eens in de straat kijken. Er zijn veel restaurants, winkeltjes, pharmacy’s en massagesalons. Er is veel leven op straat en ondanks dat het rainy season is, is hier toch nog genoeg te beleven!

21 augustus

Het lijkt vandaag op gisteren… Het weer is nog mooier geworden en we genieten onder een strakblauwe lucht van Koh Samui, het is hier prima uit te houden zo! Van te voren waren we een beetje bang voor een nogal hoog ‘Sjonnie en Anita’ gehalte, maar dat valt allemaal genoeg mee, er zijn veel Duitsers en Italianen en ook veel gezinnen. ’s Middags komen Mark en Jacqueline (van de Elephant hills) ook even langs met hun dochters. Het is gelukt om af te spreken. Zij zitten aan de andere kant op het eiland en hebben een dagje een auto gehuurd. Het is gezellig om ook hun nog even te zien en de meiden spelen de hele middag samen in het zwembad! ’s Avonds halen we de was schone was weer even op en eten we bij een leuk restaurant in het dorp met z’n viertjes.

22 augustus

Vandaag zijn we 10 jaar getrouwd! ‘s Morgens bij het ontbijt worden we al gefeliciteerd door het personeel, de dag begint goed! We hebben even gekeken waar we een beetje vanaf het strand kunnen snorkelen op Koh Samui en dat blijk bij Coral Cove goed te kunnen. Dus we pakken de snorkelspulletjes bij elkaar en pakken een taxi naar Coral Cove. Wat een idyllisch plaatje zeg! De meiden kunnen goed oefenen met snorkelen en er is ook genoeg te zien! Honderden visjes in verschillende kleuren en formaten schieten voorbij. Vooral Amarins vindt het helemaal te gek, Silke moet nog even wennen aan het ademhalen door zo’n snorkel en vindt het makkelijker om haar adem in te houden en dan door het duikmasker naar beneden te kijken. Helemaal een groot feest wordt het als we met een stukje brood het water in gaan, we worden dan bijna overspoeld door de vissen. “Ik word hier zooooo blij van!!” zegt Amarins steeds. We hebben een fijne en relaxte dag zo op het strand, dat hadden we 10 jaar geleden ook niet kunnen bedenken! We eten een heerlijke lunch bij het enige restaurantje in de baai en veel later dan we dachten bellen we weer een taxi om ons op te komen halen. Bij terugkomst in ons ‘eigen’ hotel staat de volgende verrassing al weer op ons te wachten. Het bed is prachtig versierd met bloemen, handdoeken gevouwen in de vorm van zwanen en de boodschap “Happy wedding anniversary” ligt in geknipte palmbladeren op ons bed. Naast bed staat nog een bosje bloemen en een champagne koeler met een fles bubbels en twee glazen. Daar gaan we dan op het balkon eerst maar eens van genieten! Na even douchen en nette kleren aandoen zoeken we de Belgen even op die gisteren een upgrade naar een villa hebben gekregen. ’s Avonds zoeken we samen met “de Belgen” een leuk restaurant op het strand uit, we zitten heerlijk en uitgebreid te eten en als we dan uiteindelijk de rekening krijgen (Silke ligt dan al lang te slapen op twee stoelen) hebben we het idee dat ze zich gigantisch vergist hebben, we betalen werkelijk een schijntje. Volgens ons hebben ze de hoofdgerechten niet op de rekening staan. Nou ja, prima, we hebben heerlijk en gezellig gegeten met zijn 8’en voor een bedrag waar je in Nederland nog niet in je eentje voor uit eten kunt, en dat op het strand! Amarins, Orphée en Eloïse genieten nog even van een vuurshow op het strand en komen hijgend weer aangerend omdat ze nog even een tip willen geven. Silke tillen we maar naar huis en leggen we op bed, met kleren en al. En zelf vallen we ook snel in slaap, al met al een heel mooi 10-jarig jubileum gevierd!

23 augustus

Vandaag al weer de laatste dag op Koh Samui voorlopig. We pakken alvast wat spulletjes in (we lijken wel steeds meer rotzooi te krijgen, we snappen er helemaal niets van) en gaan lekker aan het strand zitten. Fabian krijgt nu steeds meer last van zijn oor, en vermoedt een ontsteking. Mooi klote en doet nog zeer ook. Het leek eerst wel te onderdrukken met ibuprofen, later kwam daar al paracetamol bij en ondertussen blijft het maar pijn doen. Toch maar even bij een Pharmacy langs en het verhaal gedaan. De man leek te weten waar hij het over had en Fabian krijgt druppels en pillen mee. Eens kijken of dat een beetje helpt, in ieder geval maar even uit het water blijven voorlopig! We eten nog wel even gezellig met zijn allen en liggen wat eerder op bed dan gisteren!

24 augustus

Na het ontbijt pakken we de laatste spulletjes in onze tassen en slepen de hele boel naar beneden. De bellboy ziet ons verschrikt aankomen en is nogal gechoqueerd dat we zelf de tassen hadden gedragen. Het duurde toch nog een half uur voor het uitchecken en dan was hij wel even boven gekomen…. We betalen de hotelrekening en nemen buiten op het strand nog even afscheid van onze Belgische vrienden. We worden door ze uitgezwaaid en een taxi brengt ons naar de haven om aan boord te gaan op een grote catamaran naar Koh Tao, onze laatste bestemming. We moeten nog een tijd wachten voor we aan boord kunnen en Fabian doet wel een half uur over het inchecken, zo druk is het. De dames eten een ijsco om de tijd wat de doden en gelukkig mogen we daarna vrij snel aan boord. De boot zit ontzettend vol maar gelukkig weten we nog een plekje boven op het buitendek te bemachtigen. Terwijl we zitten te wachten blijft de stroom mensen maar komen die ook mee moeten met het schip. Het windje en de zon zijn lekker op zee en iets minder dan 2 uren later komen we, met een tussenstop op Koh Pha Ngan, aan op Koh Tao. In de haven van Koh Pha Ngan koopt Fabian van een verkoopster beneden op de wal 2 ijsjes. Deze worden met een soort telescoop hengel naar boven aangegeven. En het geld doe je dan weer in het mandje en gaat weer naar beneden. Superhandig! De haven van Koh Tao is ook vreselijk druk en we zien daar door de bomen het bos niet meer. Er staat zoveel schreeuwende mensen dat we de verkeerde kant op lopen. Na een stukje omlopen zijn we terug aan de voorkant van de haven en vinden we toch vrij snel een mannetje lopen van het hotel waar we zullen verblijven: Haad Tien resort. In de haven is een kantoortje van het resort en iedereen die naar dit resort gaat moet in de haven al inchecken. Als alle gasten zijn ingecheckt worden alle koffers op het dak van een oude truck gegooid en mogen we zelf in de truck/taxi plaatsnemen. 10 minuten later staan we met de sleutel van ons strandhutje in de hand klaar en ontdekken we hoe fantastische we de komende dagen zullen verblijven op het resort. Een prachtige hut aan het strand van Shark Bay met veranda met privé ligbedden, openslaande deuren, zeeën van ruimte en een prachtig uitzicht over de baai en het strand.

Fabian krijgt helaas wel steeds meer last van zijn oor, de stekende pijn wordt steeds erger en zijn hele oor en hals worden dik. We spreken af dat wanneer het morgen niet beter is geworden er toch maar even een dokter naar moet kijken.

We vinden ook snel uit dat eten en drinken op het resort erg prijzig is wanneer we in de namiddag nog even een drankje en wat spring rolls doen bij de beachbar. Om hier te dineren is echt schrikbarend duur, dus besluiten we ’s avonds een stuk vanaf het resort te lopen en het Thaise kleine restaurantje te bezoeken waar we eerder vandaag aan voorbij reden. De meisjes klagen wat over het lopen en de steile stukken, maar al met al zijn we maar een kwartiertje onderweg. We eten heerlijk en erg goedkoop in dit restaurantje en zijn nu met z’n vieren minder kwijt dan 1 persoon kwijt zou zijn als we op het resort hadden gegeten. De dochter des huizes van het restaurant (een jaar of 2/3) is ook super enthousiast als we binnenkomen. Ze loopt direct driftig heen en weer met speelgoed en laat ons van alles zien. Volgens ons heet ze Bella en is het restaurant naar haar genoemd. Gezellig is het in ieder geval met haar.

25 augustus

Na weer een nacht vol pijnstillers en weinig slaap besluit Fabian toch maar om naar het ziekenhuis te gaan. Na het invullen van een paar formulieren komen we bij een arts terecht. Fabian groet de man netjes in het Thais, en de arts begint meteen te ratelen in het Thai.. oeps.. Gelukkig vroeg de man daarna in het Engels of Fabian Thais spreekt.. nee dus. Gelukkig schakelt de man daarna over op het Engels. “Serious inflammation”, “painful” (ja joh), “narrow, swollen and red” is wat hij ziet. (daar hoef je dan ook geen dokter voor te zijn). Dat wordt een grote cocktail aan medicijnen, antibioticum, anti zwelling middel, oordruppels en zware pijnstillers… Maar hij mag er wel mee vliegen… hmmm… nou ja, de arts zal het wel weten.

Het strand en de baai is hier prachtig, de middag liggen we lekker op het strand en eten een pizza. De meiden zwemmen nog even lekker in het zwembad en na een douche pakken we de transfer van het hotel naar de Pier waar we gisteren aankwamen. We zoeken daar een leuk restaurantje op en eten weer ontzettend leuk en lekker! We weten nu al dat we het Thaise eten ontzettend gaan missen (nou ja, drie van ons in ieder geval). Benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen! (hopelijk wat minder pijn aan de oren!)

26 augustus

Gelukkig helpen de pijnstillers erg goed en gaat het wat beter met de oren. De ochtend brengen we door rond ons hutje en we gaan in de middag het eiland maar eens verkennen, we laten ons afzetten op Sairee Beach en nemen een lekkere cocktail, gaan wat wandelen over het strand en door het dorp waar de meiden uiteraard weer leuke nieuwe jurkjes kopen. De straatjes hier zijn druk, vooral met scooters. Even rustig wandelen is het niet, want om de paar seconden moet je weer aan de kant voor een scooter. Op het strand genieten we even van een lekker ijsco en iets verderop zoeken we een restaurant waar we vroeg eten. Het eten aan lage tafels op kussens ziet er heel knus uit, maar is wel funest voor de ruggen van Fabian en Gerjanne…..Na het eten is het tijd om terug te gaan naar onze ‘eigen’ Shark Bay. Op straat zoeken we een taxi. De chauffeur wil ons zo graag brengen dat hij zelfs zijn eten laat staan en direct in de auto springt. We hadden best even een paar minuten willen wachten hoor…. Terug in het donker in de laadbak van een pick up is weer een groot feest voor de meisjes. “Dit mag in Nederland helemaal niet” schreeuwen ze! Terug bij het huisje liggen de meisjes snel op bed en genieten wij nog even van de lichtjes in de baai liggend op onze loungebedden op de veranda.

27 augustus

Wat gaat de tijd toch snel. Vandaag is alweer de laatste dag op Koh Tao. We besluiten na het uitgebreide ontbijt lekker bij de hut te blijven en vandaag nog even te genieten van de baai en het snorkelen. We zijn de hele dag zoet met snorkelen, schelpen zoeken op het strand, lezen, kleuren en luieren. Heerlijk eigenlijk als je niet zoveel hoeft. Ook in een natje en droogje is voorzien omdat we drankjes en iets te eten uit de supermarkt hadden meegenomen.

De meisjes liggen ook nog zo’n 3 uren in het zwembad en denken gelukkig nog helemaal niet aan terug naar huis gaan. Helaas breekt die tijd toch aan en moeten we onze tassen weer inpakken. We nemen allemaal nog even een douche en eten ook vanavond weer “up the road” bij Bella. We eten er weer heerlijk Thais en Silke valt er op de ligkussen uiteraard in slaap. Die moeten we dus slapend weer mee terug nemen naar de hut… Nog een laatste avond genieten we van de lekkere temperatuur, het uitzicht en de luxe van onze hut, mazzelaars zijn we!

28 augustus

Vandaag staan we extra vroeg op om nog een beetje de tijd te hebben goed te ontbijten. Wanneer we opgestaan zijn en naar buiten kijken zien we de zon net boven de heuvel de baai in schijnen. Wat een prachtig gezicht!! Soms loont het gewoon echt om vroeg op te staan. We stoppen de laatste spullen in de tassen en zetten die buiten op de veranda. De tassen worden straks opgehaald, daar hoeven we gelukkig zelf niet mee te slepen. De dag rugtassen nemen we mee naar de ontbijtruimte, zodat we niet terug hoeven te lopen. Na het ontbijt staat de truck al klaar om ons weer naar de pier te rijden. Daar aangekomen is het weer een drukte van belang. Fabian gaat ons inchecken, de meisjes blijven bij de tassen staan en Gerjanne probeert van verschillende trucks de bagage af te krijgen. Het is hier alweer zo hectisch. Maar gelukkig kunnen we vrij snel de boot op en weten we alweer een plekje boven op het dek te bemachtigen. En smeren geblazen, want de zon schijnt pijpenstelen hier!! Het wachten tot vertrek duurt lang en ook de tussenstop op Koh Pha Ngan duurt ontzettend lang. Blijkbaar moet er nog gewacht worden op een ambulance die een vrouw en pasgeboren baby komt brengen…

Op Koh Samui worden we wederom keurig opgehaald en weer gebracht naar het Thai House Beach Resort. Het is precies lunchtijd als we aankomen, dus we gaan direct even wat eten bij het naburige restaurantje op het strand. Als we er zitten komt de bellboy ons even mededelen dat onze kamer klaar is en dat ook onze bagage er al in staat. Fijn! Na het eten snel de bikini aan dus en dan naar het zwembad, strand en zee. We boeken in de middag nog een Thaise massage op het strand en ook de dames worden verwend met een manicure en pedicure. Heerlijk hoor, om zo met z’n vieren heerlijk verwend te worden.

Voor ons laatste diner in Thailand gaat we weer even de straat in en komen we uit bij een Italiaans restaurantje. We vinden er nog net de laatste tafel en daarna staan de mensen de tent uit en wachten ze allemaal tot ze kunnen gaan zitten. Silke duurt het allemaal te lang en slaapt al wanneer uiteindelijk de pizza’s op tafel komen. Wakker maken lukt niet, dus laten we haar maar liggen en eten de pizza’s met z’n drieën op. Moe en voldaan gaan we weer terug naar het hotel. Fabian legt Silke op bed en Amarins en Gerjanne gaan nog een laatste keer op straat een pannenkoekje met banaan en chocolade eten. Tja, het kan nu nog! Wanneer ook Amarins in bed ligt pakken we nog snel de laatste dingen in de tas en leggen we klaar wat we morgen nodig hebben. En de wekker gaat heel vroeg morgen, dus hopelijk komt de slaap een beetje snel…

29 augustus

En daar was die al, die wekker…. Silke wordt ook meteen wakker en komt naast ons bed staan. Ik moet zo trillen zegt ze…. Ik zie haar inderdaad wankelen op haar voetjes. Tuurlijk, ziek zijn kunnen er vandaag best bij hebben…. we kleden haar aan en leggen haar weer even op bed. Hopelijk valt het mee allemaal. Aangekomen bij de receptie staat de transfer naar de luchthaven al op ons te wachten, das mooi! Silke is echt niet fit en kan alleen maar bij ons hangen. Eten en drinken wil ze ook niet. Bij de luchthaven worden we opgewacht door weer een andere medewerker van Asian Trails. Hij helpt ons met inchecken en legt nog een paar dingen uit over de reis. Blijkbaar worden de koffers direct doorgelabeld naar Amsterdam, dat scheelt weer op Bangkok. Aangekomen bij onze gate kunnen we daar wat eten en drinken pakken, er is een soort mini ontbijtbuffet waar we gebruik van kunnen maken, das makkelijk. En net als we zitten met een bekertje thee en koffie komt Silke een beetje overeind en spuugt alles eronder. De arme schat was dus echt niet lekker. We halen wat plastic zakjes bij de winkeltjes en proberen alles zo goed en kwaad als het kan schoon te maken.

Daarna komt er een man met een bordje de gate inlopen met Gerjanne’s naam erop. Of ze wel even mee wil komen, want er is iets in de backpack gevonden wat er niet in mag… Gerjanne moet met de man mee, in een golfkarretje, het vliegveld over naar een hal waar alle bagage ligt. Er blijkt een powerbank in de backpack te zitten en dan mag niet. Een hoop gedoe om alles weer open te maken en te zoeken, maar uiteindelijk vinden we hem en kan alles weer ingepakt worden. Dan weer terug met de golfkar richting de gate waar we direct wanneer ze weer aangekomen is in de rij kunnen gaan staan om naar het vliegtuig te gaan.

In het vliegtuig moet Silke nog een keer overgeven en kan ze ook niet genieten van het uitzicht. Gelukkig duurt de vlucht maar kort en kunnen we op Bangkok airport een beetje rustig aan doen. We vinden er een bagagekarretje waar we al onze truien ingooien. Zo heeft Silke een klein bedje waar ze even in kan liggen slapen en wij hoeven haar zo niet te tillen. Bij een klein restaurantje bestellen we wat broodjes en drinken en nemen we even lekker de tijd om te eten. Als Silke weer wakker wordt kijkt ze een stuk helderder uit haar ogen en zegt dat ze ook wel iets eten wil. Een beetje water en een half broodje gaat naar binnen, ze knapt zienderogen op!

Na het kopen van een laatste souvenir gaan we boarden en maken we ons op voor de lange reis naar Amsterdam. Wat hebben we van Thailand genoten met haar lieve mensen, prachtige natuur, uitmuntend eten en uitzonderlijke plekken. Onze meiden worden echte wereldreizigers zo, ze vragen nu al wanneer we weer op reis gaan….

De reis verloopt verder voorspoedig. We kijken allemaal zo’n 6 à 7 films en proberen wakker te blijven. Silke houdt het niet vol en ook Amarins slaapt het laatste uurtje. Op Amsterdam worden we opgewacht door onze lieve ouders. Nog 1 etappe naar huis en gelukkig konden onze ouders ons ophalen en naar huis brengen. Het was een meer dan fantastische reis, we kunnen niet wachten op de volgende…..

Bekijk al onze kindvriendelijke reizen naar Thailand.

Bekijk al onze kindvriendelijke reizen van 4 – 7 jaar.