Reisverslag familie op reis door Costa Rica.

Zondag 4 augustus

Het is zover! We gaan eindelijk op pad. Al zes maanden geleden hebben we besloten dat we deze reis zouden gaan maken. We hebben ons goed voorbereid; de halve apotheek leeg gekocht, de Lonely Planet gekocht en wandelschoenen, afritsbroeken en poncho’s aangeschaft. We zijn er helemaal klaar voor.

Om half 9 ’s ochtends worden we opgehaald en op station Amersfoort uitgezwaaid door Roel en Marijke. Om 10.00 uur arriveren we op Schiphol. We vliegen met een enorme Boeing met 435 anderen in 10,5 uur naar Panama, waar we overstappen in een kleiner vliegtuig richting San José. Als we aankomen, is het voor ons gevoel 4.00 uur ’s nachts. Zoë en Finn doen het fantastisch en slapen onderweg een paar uur.

Eenmaal op het vliegveld van San José aangekomen, worden we opgewacht door iemand van de reisorganisatie en in een half uurtje naar hotel Buena Vista gebracht. We slapen in een villa; een eigen huisje met twee kingsize bedden, een woonkamer, badkamer en balkon. Om 21.00 uur vallen we alle vier in slaap.

Door de jetlag is ons ritme natuurlijk verstoord. Om 1.00 uur ’s nachts zijn we allemaal wakker. Na een beddenruil vallen we gelukkig weer in slaap, maar om 5.30 uur ’s ochtends zijn we er wel klaar mee. Zo’n vroeg ritme is prima, want we hebben vaak ’s ochtends vroeg iets op het programma staan. Bovendien is het ’s ochtends zonnig en schijnt het hier ’s middags hard te regenen. Vooralsnog hebben we nog geen regendruppel gezien J.

Maandag 5 augustus

Om 7.00 uur zitten we al aan het ontbijt. Het is rustig in het hotel, op twee personen na zijn we de enige gasten. We krijgen vers fruit (ananas, papaya, mango, meloen, sinaasappel, kiwi en watermeloen), toast, bananenbrood en een soort Zeeuwse bolussen geserveerd. Alles is even heerlijk. Zoë en Finn proeven alles en zijn razend enthousiast.

Na het ontbijt maken we een kleine wandeling door de tuin en spotten de eerste kolibries, reuzenmieren, rupsen en vlinders. Finn blijft maar door zijn verrekijker al het natuurschoon bewonderen en Zoë slaakt zo nu en dan een gilletje bij het zien van een insect. Het uitzicht op San José en de Poás vulkaan is prachtig. De zon schijnt, het zwembad lonkt, het leven is goed. Onze vakantie is nu al geslaagd!

Dinsdag 6 augustus

Vroeg op! Vandaag gaan we naar Tortuguero. Om 5.30 uur worden we opgehaald bij het hotel en naar een verzamelpunt bij een ander hotel gebracht. Vanaf daar gaan we met een grote bus verder en halen nog zo’n 40 mensen op bij verschillende hotels. Daarna hebben we een rit van 3 uur voor de boeg. We rijden vanaf San José in noordoostelijke richting en komen al snel in een ander landschap. De stedelijke omgeving verandert in een bergachtig nevelwoud, waar het altijd mistig is, waait en regent. Ook nu dus.

Onze gids legt uit dat het regenwoud boven 500 meter hoogte nevelwoud wordt genoemd en qua vegetatie en biodiversiteit enorm verschilt van regenwoud. Door de harde wind groeien bomen en planten in grillige vormen en minder hoog dan in het regenwoud. Als we later weer afdalen, zien we goed wat hij bedoelt. In het regenwoud groeien reusachtige bomen met stammen van een enorme omtrek. Alles is hier groot. Bomen, bladeren en bloemen. Prachtig.

Halverwege de busrit stoppen we voor het ontbijt. De lodge ligt midden in de rimboe. We zien een bloedzuiger, gigantische wespen en een hemelsblauwe vlinder van meer dan 10 centimeter. Weer onderweg stoppen we om een luiaard te bewonderen en te fotograferen.

Als de weg stopt, stappen we over op de boot. De boottocht duurt ongeveer een uur. We zien minder dieren en vogels dan verwacht, maar spotten – dankzij onze gids – toch een groene leguaan, een slangenhalsvogel, een bruine reiger, nog een luiaard en veel gieren in de lucht. Morgenochtend maken we nog een boottocht in een kleiner gezelschap en hopen dan een kaaiman en andere dieren te zien.

Na een uur komen we aan bij Mawamba Lodge. Het complex is vrij massaal. We lunchen tegelijk met zo’n 150 anderen, maar genieten desondanks enorm van het buffet met rijst, kip, lasagne, vis, salade en fruit. Daar waren we aan toe!

Dat we echt in de tropen zitten, merken we aan alles. Niet alleen aan de temperatuur en hoge luchtvochtigheid (het zweet blijft maar over mijn rug stromen), maar ook aan de flora en fauna. Waar je ook kijkt, zie je dieren. Grote leguanen, groene hagedissen, vogels, vlinders en insecten. De temperatuur is hoog, dus na de lunch is het tijd voor een verkoelende duik. Zoë en Finn zijn niet uit het zwembad te slaan. Gelukkig hebben we besloten de rest van de middag de groepsactiviteiten over te slaan en blijven al snel als enigen achter bij het heerlijke zwembad. Tijd voor een cocktail.

Woensdag 7 augustus

Yes! De eerste nacht in de rimboe hebben we overleefd! Gisteravond zijn we rond 20.00 uur allemaal in slaap gevallen. Maar goed ook, want vandaag moesten we om 5.00 alweer opgestaan voor een vroege boottocht. Zo vroeg in de ochtend horen we allerlei dierengeluiden; vogels, krekels en aan de overkant van de rivier horen we brulapen. Dat belooft wat!

Om 6.00 uur stappen we, samen met 8 anderen en onze gids, in een kleine boot. De gids heeft ons gisteren gewaarschuwd dat we niet teveel moeten verwachten (“Het is hier geen dierentuin”), maar het tegendeel blijkt waar. Binnen een half uur spotten we toekans, een leguaan, een luiaard, brulapen en verschillende soorten reigers. Geweldig!

Vanaf het water kun je het leven in het regenwoud goed observeren, maar je hebt wel een geoefend oog nodig. Het is ongelooflijk hoeveel dieren onze gids en de stuurman zien. Om de paar meter zien ze weer een paar apen, een bijzondere vogel of een leguaan. Steeds wordt de boot stilgelegd, zodat iedereen de tijd heeft om de dieren te fotograferen. We spotten deze ochtend verder nog een kaaiman, twee schildpadden, een Jezus Christ lizard, slingerapen, een ander soort toekans en veel vogels. Onderweg worden we ook nog getrakteerd op een tropische regenbui. Mooi, we hebben onze poncho’s niet voor niks meegenomen!

Eenmaal weer aan wal gaan we ontbijten met pannenkoekjes, omelet en vers fruit. Daarna volgt een wandeling door de tuin van het hotel. Inmiddels is het ruim 30 graden en het zweet stroom weer over onze ruggen. We zetten toch door en krijgen de kans om zo’n geweldig groen kikkertje uitgebreid te fotograferen. De ultieme Costa Rica foto’s! Onze gids laat verder vleermuizen, vlinders en reuzenmieren zien en vertelt uitgebreid over allerlei soorten bloemen, cacaobomen, lipstick trees, bananenplanten, etc. Het enige waar wij op dat moment nog aan kunnen denken is een duik in het zwembad, dus we piepen er heel stilletjes tussenuit…

’s Avonds gaat Herald om 21.00 uur schildpadden spotten op het strand. In kleine groepjes wordt iedereen naar het strand geleid om de schildpadden eieren te zien leggen. Elke nacht kruipen hier meer dan 2.500 schildpadden het strand op! De schildpad die Herald ziet is maar liefst anderhalve meter, wat een beest! Een bijzondere ervaring.

Donderdag 8 augustus

We zijn het all-inclusive leven intussen wel zat, dus we zijn blij dat we vandaag naar het volgende hotel gaan. De ochtend begint met een boottocht en busrit, terug richting San José. Onderweg krijgen we nog een lunch en daarna, bij een pompstation in Guapiles, krijgen we onze huurauto. Een prima Hyundai Tucson 4WD. Met z’n vieren vervolgen we onze reis.

We hebben een tocht van 160 km voor de boeg, een kleine 3 uur rijden. We nemen de ‘snelweg’ van Guapiles naar Limon en daarna door naar Cahuita en Puerto Viejo. Limon is een vrij grote havenstad waarvandaan – naar het lijkt – alle bananen van Costa Rica verscheept worden. We zien honderden containers met bananen, gewoon her en der verspreid in het regenwoud. Vanaf Limon laten we de trucks achter ons en wordt de weg smaller en mooier. We steken tientallen riviertjes over en voelen ons zo nu en dan alleen op de wereld. De weg loopt vlak langs de kust, dwars door het regenwoud. Prachtig.

Rond 17.00 uur komen we aan in Puerto Viejo, een klein dorpje met een relaxte Caribische sfeer. In dit plaatsje kun je gewoon geen haast hebben. Er zijn veel golfsurfers en toeristen op beach cruisers. We verblijven hier 3 nachten in hotel Cariblue, een prachtige lodge midden in het regenwoud. Onze bungalow staat tussen metershoge bomen, palmen en andere tropische planten. Wat een geweldige plek!

Vrijdag 9 augustus

We zijn alweer vroeg wakker en stappen, na een heerlijk ontbijt, om 7.30 uur in de auto om naar een verderop gelegen hotel te rijden. Dit is het startpunt van de dolfijnentour die we vandaag gaan doen. Samen met 4 Belgen worden we vervolgens door een busje naar Punta Uva gebracht. Hier worden we op een verlaten palmbomenstrand opgewacht door onze schipper. We stappen met z’n achten in een klein bootje en varen een stuk langs de prachtige, groene kust. Het regenwoud groeit hier letterlijk tot in het water.

We zijn nog geen 30 minuten onderweg of we spotten al onze eerste dolfijnen. Een droom die uitkomt. Het zijn kleine dolfijnen, van zo’n anderhalve meter. In de baai waar we varen zwemmen er tientallen! We kunnen de dolfijnen uitgebreid bekijken, maar heel dicht bij de boot komen ze niet. Wel zien we ze jagen, spelen en een paar keer helemaal boven het water uit springen. Super!

Na de tour rijden we terug naar Puerto Viejo om te lunchen en wat inkopen te doen. Daarna duiken we even in het zwembad bij het hotel. ’s Avonds eten we in Puerto Viejo bij een fusion restaurantje. Zoë en Finn zijn klaar met de dag, dus na het eten snel naar het hotel en naar bed.

Zaterdag 10 augustus

We worden vandaag op een bijzondere manier gewekt, namelijk door een groep brulapen die precies in de boom naast onze bungalow gaan zitten brullen. Op een mooi tijdstip ook: 5.30 uur J. Wel fijn dat ze zo dichtbij zitten, zo kan ik ze goed fotograferen.

We brengen vandaag een bezoek aan Cahuita National Parc. Er is geen gids, dus we volgen zelf het uitgezette pad door het regenwoud. Al snel spotten we brulapen in de hoge bomen. Het blijft bijzonder om zulke grote dieren in het wild te zien. Het pad loopt vlak langs de zee en het valt ons op dat de luchtvochtigheid hier een stuk hoger is dan in Puerto Viejo, dat nog geen 20 kilometer verderop licht. Ook lijkt het hier meer te regenen, we moeten zelfs onze poncho’s weer tevoorschijn halen.

Na ongeveer drie kwartier lopen komen we op een mooi strand, waar veilig gezwommen kan worden. Verder is er geen mens te zien, dus we hebben dit prachtige strand helemaal voor onszelf. Na een heerlijke duik, als we zitten op te drogen op een omgevallen boomstam, komt er opeens een wasbeertje uit de jungle tevoorschijn. Eerst denken we dat hij ons niet gezien heeft, maar niets is minder waar. Vastberaden loopt hij naar ons toe, wroet een beetje in mijn tas, op zoek naar voedsel, en gaat er dan op zijn dooie gemak weer vandoor. Gelukkig had Herald zijn iPhone in zijn hand, zodat hij het wasbeertje op een foto kon vastleggen. We zijn weer een ervaring rijker!

’s Middags willen we nog een bezoek brengen aan het Jaguar Rescue Center, maar dit blijkt helaas gesloten. Dan maar een middagje luieren aan het zwembad bij het hotel. Ook geen straf J. Rond 17.00 rijden we weer naar het stadje voor een hapje en een drankje. Zoë en Finn mogen het restaurant uit kiezen, genieten van hun hamburger en frietjes en de pooltafel die in het restaurant staat. Daarna zijn we moe, dus we gaan voor de laatste keer in hotel Cariblue slapen. Another perfect day in paradise!

Zondag 11 augustus

Een lange reis voor de boeg vandaag: 275 kilometer. In de reisbeschrijving staat dat we er 4 uur over zullen doen, maar we denken dat het nog iets langer wordt. We vertrekken dan ook al om 9.00 uur. Het eerste stuk gaat vrij snel, om 11.30 uur zijn we al op de helft. We lunchen onderweg in een simpel wegrestaurantje, waar geen woord Engels gesproken wordt. We zien cowboys op paarden langsrijden en auto’s met karren met koeien en paarden. Een heel ander Costa Rica dan in Puerto Viejo.

Na de lunch wordt de weg smaller en bergachtig. De weg maakt ontelbare bochten, maar Zoë wordt gelukkig niet misselijk. Vele prachtige vergezichten en koffieplantages later rijden we de wolken in en begint het te regenen. De GPS stuurt ons opeens naar rechts, een klein, onverhard pad op. Nog 8 kilometer tot San Gerardo de Dota. Acht kilometer over een onverhard, hobbelig bergweggetje blijkt best lang te zijn. De smalle weg gaat steil naar beneden. Hoe bedenk je het om hier een weg te maken, laat staan een hotel?! We doen meer dan een half uur over de route naar beneden, maar eenmaal aangekomen blijkt het de moeite waard geweest.

Hotel Savegre ligt in een prachtig dal, met veel fruitbomen, avocadobomen en heel veel vogels. Naast vogels spotten we ook echte vogelaars met mega grote camera’s, lenzen en camouflagekleding. Hilarisch. Het is erg fris, ongeveer 18 graden, dus meteen lange broeken en schoenen aan. We zijn best moe, dus gaan lekker een drankje drinken in de bar (met open haard!) en daarna eten. Om 20.00 uur is het weer mooi geweest voor vandaag. Lekker slapen.

Maandag 12 augustus

Na een frisse nacht worden we wakker onder een blauwe hemel. De omgeving is prachtig met een zonnetje erbij. Na het ontbijt gaan we een trail van 1,5 uur lopen. Eindelijk komen onze wandelschoenen echt van pas. Het pad loopt dwars door het oerwoud, langs een stromend beekje. Het is erg vochtig, alle planten zijn begroeid met mos en op de grond komt nauwelijks zon. Het schijnt hier een vogelparadijs gezien, maar we zien er geen een. Na drie kwartier komen we bij een waterval, waar het pad lijkt te stoppen. Omdat ze intussen worden lek geprikt door steekvliegen besluiten we maar terug te gaan. De mannen verkiezen een alternatieve route en Zoë en ik nemen dezelfde weg terug. We hebben geluk, want we spotten een paar mooie vlinders en een vrouwtjes Quetzal, een beroemde vogel in Midden-Amerika, die alleen nog in de bergen van Costa Rica leeft. En dé reden dat al die vogelaars met verrekijkers en camera’s naar dit hotel toekomen.

We zijn rond 10.00 uur terug, en dat is maar goed ook, want het begint al snel te regenen. En als de wolken in deze vallei eenmaal zijn afgedaald, gaan ze ook niet meer weg. Het regent dan ook de hele dag door en niet zo zachtjes ook. Desondanks besluiten we na de lunch te gaan vissen in een nabijgelegen forelvijver. Deze zit zó vol met vis dat Herald en Finn binnen no time 3 grote forellen hebben gevangen. Wel een belevenis! De forel nemen we mee en geven we af bij het restaurant. Vanavond staat er vis op het menu! Rond 16.00 uur begeven we ons richting bar. Tijd voor een versnapering. Je moet wat als het de hele dag regent J.

Dinsdag 13 augustus

Net als gisteren is het vanochtend zonnig in San Gerardo de Dota. Omdat we wel beter weten, gaan we snel ontbijten en inpakken. We willen voordat de regen begint aan de bergweg naar boven beginnen. Acht kilometer steil omhoog met ontelbare bochten. De route naar Dominical is 95 kilometer lang, ongeveer 2 uur rijden. Al die tijd dalen we af over een bochtige, maar prachtige weg. De omgeving verandert om de paar minuten. Hier zien we duidelijk dat er in Costa Rica maar liefst 12 klimaten zijn. Het ene moment rijden we in de dichte mist in het nevelwoud, het volgende ogenblik doet de omgeving Mediterraans aan met lage, droge begroeiing.

Rond het middaguur arriveren we in Dominical, een dorpje met een paar huizen en cafeetjes langs een hobbelige, onverharde weg. Hotel Villas Rio Mar ligt aan de rivier Baru, op een kleine kilometer van het strand. We voelen ons al snel thuis en brengen de middag door aan het heerlijke zwembad, waar Herald meteen wat baantjes trekt. Naast het zwembad staan een paar hoge bomen met meerdere toekans en parkiet-achtige vogels erin. Welkom terug in de tropen!

Woensdag 14 augustus

Na een heerlijke nacht (met airco) staan we weer vroeg op. Vandaag gaan we – hopelijk – walvissen spotten. We rijden vanaf Dominical zo’n 20 kilometer zuidwaarts richting Uvita; de baai waar elk jaar tientallen bultrugwalvissen samenkomen om te paren en babywalvissen groot te brengen. Het water in de baai is opvallend warm (29 graden!) en dat is ook precies de reden waarom de walvissen hier naartoe komen. In augustus en september zijn er veel walvissen bij Uvita, dus we hebben goede hoop om ze te zien…

We stappen om 9.00 uur op de boot met 15 andere toeristen. We varen nog geen kwartier of we zien in de verte een aantal bootjes verzameld rondom één plek. De schipper ziet het ook en een paar minuten later spotten we de eerste walvissen. Wat een enorme dieren! Volwassen mannetjes zijn 12 tot 15 meter lang, vrouwtjes kunnen wel 18 meter worden. Als ze boven water adem gehaald hebben, kunnen ze wel 45 minuten onder water blijven, maar gelukkig doen ze dat niet. In ongeveer 20 minuten zien we 4 bultrugwalvissen regelmatig boven water komen, water spuiten en weer onder water duiken. We zien zelfs een paar keer een staart. Echt het hoogtepunt van onze vakantie!

Na de walvissen varen we nog een stuk langs de kust en bewonderen een paar grotten, rotsen, duikende pelikanen en fregatvogels. We doen een poging om ook nog dolfijnen te zien (wat niet lukt) en mogen daarna nog even snorkelen. De onderwaterwereld is mooi, maar niets haalt het vandaag meer bij de walvissen J. ’s Middags lunchen we bij het hotel, nemen nog een duik in het zwembad en drinken een paar overheerlijke mojito’s. Wat een topdag!

Donderdag 15 augustus

Vandaag rijden we 130 kilometer noordwaarts naar National Parc Carara, maar eerst maken we een tussenstop bij National Parc Manuel Antonio, het drukst bezochte park van Costa Rica. We worden steeds makkelijker en lopen het park in op onze slippers. We zijn niet de enigen overigens. Het is ongeveer 2 kilometer lopen tot het eerste strand. We beslissen geen gids in te huren, maar profiteren van wat de gidsen om ons heen zien. Heel veel is er niet te zien, maar we zien toch – voor het eerst – een kleine gele slang. De gids vraagt ons op een meter afstand te blijven, dus hij zal wel giftig zijn J.

Na een half uur komen we bij een prachtig bountystrand. Zo zie je ze alleen in reisgidsen! Het zeewater is heerlijk warm, maar toch lekker verfrissend na de wandeling door het vochtige regenwoud. Al snel spotten we wasbeertjes, die telkens weer voedsel van de toeristen afhandig weten te maken. Slimme beestjes. Helaas zien we geen kapucijnaapjes, maar op de terugweg nog wel een groep brulapen. We lunchen een paar kilometer verderop. Zoë en Finn hebben trek en verorberen met z’n tweetjes een megagrote pizza.

Vanaf Manuel Antonio is het nog een kleine 100 kilometer rijden tot het volgende hotel. De weg is recht en pas geleden aangelegd, dus we arriveren ruim een uur later. Onderweg hebben we (eigenlijk voor het eerst) veel regen gehad en ook bij het hotel regent het. Het complex is wat ouder en minder internationaal, en daardoor wat minder aantrekkelijk. Hopelijk zijn de bar en restaurant wel goed, want de regen nodigt niet echt uit om de omgeving te gaan verkennen.

Vrijdag 16 augustus

We hebben besloten dat dit het slechtste hotel van de hele reis is, en we zijn dan ook blij dat we hier slechts één nachtje blijven. We gebruiken deze ochtend om een bezoek te brengen aan National Parc Carara. Alleen hier en in National Parc Corcovado zijn nog wilde ara’s te zien, dus we hopen dat we vandaag geluk hebben.

Bij het park aangekomen, besluiten we een gids in te huren die ons 100% garantie geeft op het zien van ara’s. Daar hebben we wel oren naar. We stappen in de auto en volgen de gids naar de rand van een woonwijk, zo’n 4 kilometer verderop. En inderdaad, er zitten wel 20 ara’s in de bomen! Super! Na een uitgebreide fotosessie gaan we terug naar het park en lopen met de gids 1,5 uur dwars door het oerwoud. We zoeken naar kapucijnapen en worden halverwege getrakteerd op een tropische regenbui. We zijn helemaal doorweekt, wat eigenlijk best lekker is in zo’n vochtig, tropisch regenwoud. We spotten geen apen, maar wel een zeer giftige slang, en meerdere hagedissen en leguanen.

Na de wandeling stappen we in de auto voor de rit naar La Fortuna, zo’n 130 kilometer verderop. In de reisbeschrijving staat dat we er 2,5 uur over zullen doen, maar we rekenen op wat extra reistijd. Terecht, blijkt al snel. We rijden over onmogelijke weggetjes de bergen in. De wegen zijn zo smal en gaat zo steil omhoog dat de auto het maar net haalt in de eerste versnelling. Een keer moeten we zelf een stukje terug, om een ‘aanloopje’ te nemen. We verbazen ons over de routekeuze, maar o zo blij met ons GPS-systeem. Vier uur later komen we aan in La Fortuna.

Hotel Lomas del Volcan ligt – letterlijk – aan de voet van de Arenal vulkaan. Het uitzicht op de vulkaan is adembenemend. De vulkaan heeft een perfecte kegelvorm en is met ruim 1600 meter indrukwekkend hoog. De bungalow is heerlijk schoon en ruim, wat een verademing na het vorige hotel! Het eten en de wijn smaken ook prima en de temperatuur is aangenaam. Heerlijk.

Zaterdag 17 augustus

We hebben besloten de excursie naar de lokale boer in te ruilen voor een ochtendje relaxen in de hot springs. Bij het resort Ecotermales Fortuna zijn verschillende baden die worden verwarmd door een natuurlijke warme bron. De watertemperatuur in de baden varieert van 37 tot 43 (!) graden. De baden worden helemaal omgeven door tropisch bos, het is er echt prachtig. We badderen een paar uurtjes, overleven een tropische regenbui, en sluiten de ochtend af met een uitgebreide lunch met tortilla’s, rijst, zwarte bonen, groenten en kip. Ook Zoë en Finn smullen ervan! Bij het restaurant spotten we ook nog een soort gans met kuif, een zwarte hokko. Weer een dier erbij op ons lijstje .

In de middag maken we nog een ritje langs het Arenal meer, maar Zoë en Finn willen liever terug naar het hotel. Ze zijn toe aan een middagje spelen. Wij genieten intussen op het terrasje van het uitzicht op de vulkaan, de heerlijke temperatuur (zo’n 24 graden) en een flesje wijn. ’s Avonds sluiten we de dag af met een heerlijke cocktail en diner in het restaurant.

Zondag 18 augustus

Vanochtend gaan we naar Catarata Rio Fortuna, een waterval van ruim 40 meter hoog. Om er te komen dalen we een trap met precies 499 treden af. Naar beneden valt reuze mee. Eenmaal beneden hebben we een mooi zicht op de waterval. Het water klettert met veel lawaai naar beneden. Even verderop kun je zwemmen in helderblauw, maar koud water. We nemen allemaal een verfrissende duik en beginnen dan aan de weg omhoog. Toch wel even afzien, naar boven lopen in de hitte. We rijden terug naar het hotel om nog even te genieten van het zwembad en een goede lunch en gaan daarna op weg naar onze volgende bestemming: Monteverde.

Om bij Monteverde te komen, moeten we vanaf La Fortuna helemaal om het Arenal stuwmeer rijden. Het meer is echt gigantisch. We volgen minstens 50 kilometer een mooie weg vlak langs het water. Daarna buigen we af om aan de laatste 30 kilometer naar Monteverde te beginnen. We zijn al gewaarschuwd dat de weg slecht is, en niets blijkt minder waar. De weg is onverhard en zit vol kuilen, gaten en hobbels. We doen erg lang over het laatste stuk. Genoeg avontuur voor mij J. Na 4 uur rijden (in totaal 100 kilometer) komen we bij ons hotel aan.

Cloud Forest Lodge is een eenvoudig complex met een prachtig uitzicht op het nevelwoud. De kamer is simpel, maar prima. We zijn allemaal moe, dus we nemen een drankje en gaan dan lekker eten. We spotten vanuit het restaurant verschillende kolibries en een goudhaas (tot vandaag nog nooit van gehoord). En als we terug lopen naar onze kamer, wijst een bewaker ons op een gordeldier dat achter ons huisje aan het scharrelen is. Nooit verwacht nog eens zo’n gek beest te zullen zien.

Maandag 19 augustus

Vandaag beginnen we met een wandeling van zo’n 1,5 uur over acht bruggen die boven de boomtoppen van het nevelwoud hangen. De locatie is ongeveer 5 kilometer van het hotel, slecht een half uurtje rijden J. De bruggen zijn mooi, maar oud, en in de boomtoppen is weinig leven te zien. We zien geen nevel, want het is prachtig weer. Wel zien we een neusbeertje (de eerste!), die midden op een 80 meter lange brug ligt te zonnen. Ook als we dichterbij komen, blijft hij rustig liggen, zodat we hem goed kunnen bekijken. Toch weer een nieuw dier gespot!

Na de hanging bridges gaan we in Santa Elena proberen te tanken, wat een hele opgave blijkt te zijn. De pompstations op het kaartje blijken niet (meer) te bestaan en de locals begrijpen niet wat we met ‘gas station’ bedoelen. Uiteindelijk vinden we toch een tankstation en gaan daarna lunchen in The Tree House, een restaurantje dat als een soort boomhut om een 500 jaar oude boom heen is gebouwd.

Eenmaal terug in het hotel gaan we meteen door naar de Canopy Tour, een uitgebreid parcours waarbij we moeten klimmen, abseilen, tokkelen en zwaaien. We beginnen met de Tarzan Swing aan een touw van zo’n 12 meter en dat is best spannend. Dankzij Herald, Zoë en Finn durf ik het ook aan. Even later heeft iedereen piepende oren van mijn harde gegil. Daarna beginnen we een maar liefst 15 tokkelbanen! Zoë en Finn zijn super stoer en willen overal als eerste af. De langste baan is wel 800 meter lang, boven de boomtoppen. Cool! Tweeënhalf uur later zijn we moe, maar voldaan. Tijd voor een paar dagen met iets minder avontuur J.

Dinsdag 20 augustus

We vertrekken om 9.00 uur vanuit Monteverde voor een autorit van 150 kilometer. De eerste 25 kilometer is de weg zo slecht dat we er anderhalf uur over doen. Gelukkig is het uitzicht over het groene, bergachtige landschap mooi. Na anderhalf uur komen we op de Interamericana, een goede weg die loopt van Nicaragua tot Panama. Het laatste stuk richting Potrero is weer erg slecht, de zandweg is hobbelig en eigenlijk meer geschikt voor quads dan voor auto’s. Gelukkig zijn we inmiddels wat gewend en is Herald een meester in het ontwijken van kuilen. Na 4 uur rijden komen we aan bij Bahia del Sol.

Het hotel ligt in een ongerepte baai, waar het toerisme nog niet lijkt uitgevonden. Vijftig meter voor het hotel zou je niet geloven dat hier zo’n paradijsje te vinden is. Het hotel is vrij klein (28 kamers), heeft een prachtig zwembad, een mooie tuin met ligstoelen en ligt pal aan het strand. Of je nu kiest voor de zee of het zwembad, de watertemperatuur is heerlijk! Hier gaan we ons wel een paar dagen vermaken!

Na de lunch nemen we onze intrek in een suite met een woonkamer, keuken, twee slaapkamers en twee badkamers. Zo luxe hebben we ’t nog niet gehad deze vakantie! Als we de tassen hebben uitgeladen, duiken we meteen het zwembad in. Zoë en Finn kiezen voor het strand, waar ze zich de rest van de middag vermaken met de golven en het zand. ’s Avonds eten we in het restaurant, voordat we onze comfortabele bedjes in duiken.

Woensdag 21 augustus

Gisteren spraken we een Amerikaan die ons vroeg wat onze plannen voor de komende dagen waren. Ons antwoord was simpel: helemaal niets. En dat is precies wat we vandaag gaan doen J. Na het ontbijt installeren we onszelf op een paar ligstoelen en duiken daarna de zee en het zwembad in. Dit herhalen we een keer of tien tot twintig vandaag. Tussendoor een hapje, een drankje en vooruit, nog een drankje. Wat wil een mens nog meer?! Tegen 18.00 uur zien we de mooiste zonsondergang ooit en gaan daarna lekker eten in het restaurant. Helemaal rozig van de zon vallen we rond 22.00 uur in slaap.

Donderdag 22 augustus

Vandaag doen we hetzelfde als gisteren: zwemmen, luieren, eten en drinken. Het enige verschil is dat het gisteren zonnig was en het vandaag vanaf 14.00 uur regent. En als de regen hier eenmaal begint, wordt het niet meer droog. Gelukkig zijn de bar en het restaurant overdekt, zodat we lekker kunnen genieten van een hapje en drankje. Koud is het niet.

Vrijdag 23 augustus

Onze laatste dag in Bahia del Sol. Dat gaat snel. We zijn voorbereid op een middag regen, dus genieten ’s ochtends volop van de zee en het zwembad. We zijn de enige gasten in de tuin, dus we hebben het zwembad helemaal voor onszelf. Wat een mooi plekje is dit toch! Rond 14.00 uur begint het inderdaad te regenen. De middag brengen we door in het restaurant voor late lunch en op de kamer. Morgen gaan we op weg naar San José voor onze laatste nacht in Costa Rica.

Zaterdag 24 augustus

De rit naar San José is 270 kilometer lang, zo’n 5 uur rijden. De wegen zijn redelijk goed, maar opschieten lukt niet in Costa Rica. We worden vaak opgehouden door langzame vrachtwagens of wegwerkzaamheden. Gelukkig zijn we om 11.00 uur vertrokken en hebben we ruim de tijd. Opmerkelijk genoeg zien we deze dag meer apen dan we tot nu toe in 3 weken hebben gezien. De meeste zijn brulapen, ze zitten met tientallen in de bomen langs de weg. Rond 17.00 uur arriveren we bij hotel Buena Vista. We krijgen dezelfde kamer als aan het begin van de vakantie. Erg fijn om deze laatste nacht in een bekend hotel door te brengen. Moe van de dag gaan we vroeg eten en daarna lekker slapen.

Zondag 25 augustus

Om 11.30 uur worden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht. De terugreis is nu echt begonnen L. Om 15.30 vertrekt onze vlucht naar Panama en vanuit daar vliegen we om 19.00 uur verder naar Amsterdam. De reis verloopt prima. Zoë en Finn slapen 6 uur lang en zijn daardoor redelijk uitgerust als we in Amsterdam landen. We worden van Schiphol opgehaald door Marijke, dat is fijn! Op naar huis, waar het gewone leven weer begint…

Bekijk al onze kindvriendelijke reizen naar Costa Rica.